สิ่งม้วน คือ

• ขั้นบันไดวน
  พืชไม้เถาที่พันรอบ
  สิ่งพัน
  เครื่องพันด้าย
  เครื่องม้วนด้าย

• สิ     คำประกอบท้ายคำอื่นเพื่อเสริมข้อความให้เด่น ให้ชัด หรือให้สละสลวย เป็นต้น, โดยมากใช้กับกริยาเป็นเชิงบังคับ เชิงชวน หรือรับคำ เป็นต้น เช่น ไปสิ มาสิ,
• สิ่ง     น. ของต่าง ๆ โดยไม่จำกัดว่ามีชีวิตหรือไม่มีชีวิต เช่น คน สัตว์ และพืช เป็นสิ่งมีชีวิต ก้อนหินเป็นสิ่งไม่มีชีวิต ทองคำเป็นสิ่งมีค่า; ภาวะ,
• งม     ก. ดำน้ำลงไปคลำหาของ, คลำหาของในน้ำ; โดยปริยายหมายความว่า งุ่มง่าม, ชักช้า, เช่น มัวไปงมอยู่ที่ไหน.
• ม้วน     ก. หมุนพันเข้าไปให้มีลักษณะกลมอย่างรูปทรงกระบอก. น. ลักษณนามเรียกสิ่งของเช่นผ้าหรือกระดาษที่ขดหรือพันห่อตัวอยู่ เช่น ผ้าม้วนหนึ่ง กระดาษ ๒ ม้วน.
• วน     วะนะ- น. ป่าไม้, ดง. ( ป. ; ส. วนสฺ ว่า ป่า; น้ำ). ๑ ก. เวียนไปโดยรอบ เช่น ขับรถวนรอบสนาม, ไปโดยรอบเข้าหาศูนย์กลางหรือออกจากศูนย์กลาง เช่น
• ซึ่งมีส่วน    เกี่ยวกับการออกเงินช่วยเหลือ
• ซึ่งมี2 ส่วน    สองเท่า
• ซึ่งมีส่วนร่วม    ซึ่งเกี่ยวเนื่อง
• ซึ่งมีส่วนหัว    ซึ่งมีหัวข้อ ซึ่งมีหัวเรื่อง
• ซึ่งมีส่วนเดียว    ซึ่งมีชิ้นเดียว ซึ่งมีองค์ประกอบเดียว
• ส่วนที่จะต้องมี    ส่วนที่ละทิ้งไม่ได้
• ซึ่งมีส่วนสูงมากกว่าส่วนกว้าง    ซึ่งถูกอัด ซึ่งอัดหรือกดเข้าด้วยกัน ซึ่งแบนตามยาว
• ซึ่งมีสัดส่วนสมดุลกัน    ซึ่งสมมาตรกัน
• ซึ่งมีส่วนที่คล้ายหู    ซึ่งมีหู
• ซึ่งมีส่วนที่เป็นหงอน    ซึ่งมีเขา