สิ่งรั้ง คือ

• การเชิดหน้า
  สายบังเหียน
  สายรั้ง
  สิ่งควบคุม
  สิ่งบังคับการหมุน
  เชือกหรือโซ่ผูกเรือ

• สิ     คำประกอบท้ายคำอื่นเพื่อเสริมข้อความให้เด่น ให้ชัด หรือให้สละสลวย เป็นต้น, โดยมากใช้กับกริยาเป็นเชิงบังคับ เชิงชวน หรือรับคำ เป็นต้น เช่น ไปสิ มาสิ,
• สิ่ง     น. ของต่าง ๆ โดยไม่จำกัดว่ามีชีวิตหรือไม่มีชีวิต เช่น คน สัตว์ และพืช เป็นสิ่งมีชีวิต ก้อนหินเป็นสิ่งไม่มีชีวิต ทองคำเป็นสิ่งมีค่า; ภาวะ,
• รั้ง     ก. หน่วงเหนี่ยวไว้ เช่น รั้งตัวไว้ก่อน, เหนี่ยว เช่น แขนเสื้อรั้ง, ชักมา, ใช้กำลังเต็มที่เพื่อให้สิ่งที่มีแรงต้านทานเคลื่อนเข้ามาหรือหยุดอยู่ เช่น
• สิ่งรําลึกถึง    สิ่งย้ําเตือนให้รําลึกถึง เครื่องเตือนความทรงจํา
• คืนยังรุ่ง    ว. ตลอดคืน.
• ซึ่งรู้ถึง    ซึ่งมีพิจารณญาณ ซึ่งรับรู้ ดูcognizant ตะหนักถึง ทราบ รู้ตัว
• รกรุงรัง    รก รุงรัง ยุ่งเหยิง ซึ่งไม่เป็นระเบียบ รกร้าง รกเรื้อ
• รวงรัง    น. รัง.
• รองรัง    ว. มีสำรองไว้เผื่อขาดแคลน, มีสำรองไว้ไม่ให้ขาด, เช่น อาหารรองรัง.
• รุงรัง    ว. อาการที่สิ่งเป็นเส้นยาว ๆ พัวพันกันยุ่งยุ่มย่าม เช่น ขนยาวรุงรัง ผมเผ้ารุงรัง หนวดเครารุงรัง, อาการที่สิ่งต่าง ๆ รวมกันอยู่อย่างระเกะระกะหรือแยกกระจัดกระจายกันอยู่ยุ่งเหยิง เช่น ห้องรกรุงรัง ห้อย
• รุ่งริ่ง    ว. ขาดออกเป็นริ้ว ๆ, ขาดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย, เช่น เสื้อขาดรุ่งริ่ง, กะรุ่งกะริ่ง ก็ว่า.
• ร่วงรุ้ง    ว. พรายแสง (ใช้แก่เพชร).
• สร้างรัง    ทํารัง สร้างบ้าน ลงหลักปักฐาน
• ส่งเสียงร้องแหลมดัง    กรีดร้อง หวีดร้อง
• สิ่งร่วม    ผู้เชื่อมต่อ