สิ่งสังหาร คือ

• การันต์
  มือสังหาร

• สิ     คำประกอบท้ายคำอื่นเพื่อเสริมข้อความให้เด่น ให้ชัด หรือให้สละสลวย เป็นต้น, โดยมากใช้กับกริยาเป็นเชิงบังคับ เชิงชวน หรือรับคำ เป็นต้น เช่น ไปสิ มาสิ,
• สิ่ง     น. ของต่าง ๆ โดยไม่จำกัดว่ามีชีวิตหรือไม่มีชีวิต เช่น คน สัตว์ และพืช เป็นสิ่งมีชีวิต ก้อนหินเป็นสิ่งไม่มีชีวิต ทองคำเป็นสิ่งมีค่า; ภาวะ,
• สัง     ( ถิ่น-อีสาน ) น. ต้นมะสัง. ( ดู มะสัง ).
• สังหาร     -หาน ก. ฆ่า, ผลาญชีวิต. ( ส. ).
• หา     ๑ ก. มุ่งพบ, พบ, เช่น ไปหาหมอ เพื่อนมาหา; เยี่ยม, เยี่ยมเยียน, เช่น เพิ่งทราบว่าครูกำลังป่วย ต้องไปหาท่านเสียหน่อย; ฟ้อง, กล่าวโทษ, เช่น
• หาร     ๑ หาน ก. แบ่งส่วนเท่า ๆ กัน (ใช้แก่วิธีเลข). น. เรียกเครื่องหมายรูปดังนี้ ÷ ว่า เครื่องหมายหาร. ๒ หาน น. สิ่งที่เอาไปได้; การนำไป,
• ทุ่งสังหาร    คิลเลอร์ฟีลด์
• ยิงสังหาร    ยิง
• ผู้สังหาร    ผู้ฆ่า ผู้ที่ลอบสังหาร ผู้ร้ายที่ลอบฆ่า ผู้ทําลาย
• สังหาริมะ    -หาริมะ-, -หาริมมะ- น. ทรัพย์ที่นำไปได้ เช่น แหวน สร้อย โต๊ะ เก้าอี้, คู่กับ อสังหาริมทรัพย์; (กฎ) ทรัพย์สินอื่นนอกจากอสังหาริมทรัพย์ และรวมถึงสิทธิอันเกี่ยวกับทรัพย์สินนั้นด้วย.
• หางสิงห์    น. สนหางสิงห์. (ดู สนหางสิงห์).
• สังหารคน    ฆ่าคน ยากที่สุด อันตรายยิ่ง เกี่ยวกับการฆาตกรรม เกี่ยวกับบาปกรรม
• สังหารหมู่    ฆาตกรรมหมู่ ฆ่าคนจํานวนมากๆ อย่างทารุณ ทําลายยับเยิน ทําลายไปเป็นจํานวนมาก ลอบสังหาร ฆ่าทารุณ สังหารโหด ฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ ตายเป็นเบือ
• สังหาริมทรัพย์    -หาริมะ-, -หาริมมะ- น. ทรัพย์ที่นำไปได้ เช่น แหวน สร้อย โต๊ะ เก้าอี้, คู่กับ อสังหาริมทรัพย์; (กฎ) ทรัพย์สินอื่นนอกจากอสังหาริมทรัพย์ และรวมถึงสิทธิอันเกี่ยวกับทรัพย์สินนั้นด้วย.
• สังหารโหด    ฆ่าทารุณ สังหารหมู่