สิ่งแวดล้อมทางสังคม คือ

• n.
  สภาพความเป็นอยู่อันได้แก่สิ่งต่างๆ ที่มีลักษณะทางกายภาพและชีวภาพที่อยู่รอบตัวมนุษย์ในสังคม ชื่อพ้อง: สภาพแวดล้อมทางสังคม
  ตัวอย่างการใช้: เด็ก 2 คนมีนิสัยต่างกัน เพราะมีสิ่งแวดล้อมทางสังคมที่แตกต่างกัน

• สิ     คำประกอบท้ายคำอื่นเพื่อเสริมข้อความให้เด่น ให้ชัด หรือให้สละสลวย เป็นต้น, โดยมากใช้กับกริยาเป็นเชิงบังคับ เชิงชวน หรือรับคำ เป็นต้น เช่น ไปสิ มาสิ,
• สิ่ง     น. ของต่าง ๆ โดยไม่จำกัดว่ามีชีวิตหรือไม่มีชีวิต เช่น คน สัตว์ และพืช เป็นสิ่งมีชีวิต ก้อนหินเป็นสิ่งไม่มีชีวิต ทองคำเป็นสิ่งมีค่า; ภาวะ,
• สิ่งแวดล้อม     น. สิ่งต่าง ๆ ทั้งทางธรรมชาติและทางสังคมที่อยู่รอบ ๆ มนุษย์มีทั้งที่ดีและไม่ดี เช่น โรงเรียนสร้างสวนดอกไม้ให้เป็นสิ่งแวดล้อมที่ดีแก่นักเรียน
• แวด     ก. เฝ้า, ระวัง, รักษา.
• แวดล้อม     ก. เฝ้าระวังรักษาอยู่โดยรอบ เช่น ตำรวจแวดล้อมบุคคลสำคัญ ผู้มีอำนาจไปไหนก็มีมือปืนแวดล้อม; ห้อมล้อม เช่น มีบริวารแวดล้อม
• ดล     ๑ ดน, ดนละ- น. พื้น, ชั้น, เช่น พสุธาดล. ( ป. , ส. ตล). ๒ ดน ก. ถึง. ( ข. ฎล่). ๓ ดน ก. ให้เป็นไป, ทำให้แล้ว, ตั้งขึ้น,
• ล้อ     ๑ น. ส่วนของรถซึ่งเป็นวงกลมสำหรับหมุนเคลื่อนพารถไป, ลูกล้อ ก็ว่า. ก. กลิ้งหมุนไปอย่างล้อรถ เช่น ล้อสตางค์ให้กลิ้งไป. ๒ ก.
• ล้อม     ก. โอบเป็นวงโดยรอบ, ตีวงเข้าไปโดยรอบ เช่น ล้อมค่าย, กั้นรอบ เช่น ล้อมรั้ว ล้อมคอก, โดยปริยายหมายถึงรุมล้อมเข้ามาเพื่อจะทำร้าย, ล้อมกรอบ ก็ว่า.
• อม     ก. เอาสิ่งของใส่ปากแล้วหุบปากไว้ไม่กลืนลงไป, โดยปริยายหมายความว่า ไม่แสดงออกมา เช่น อมภูมิ; กลมกลืน, ปนกัน, เช่น อมเปรี้ยวอมหวาน เขียวอมเหลือง; (
• มท     กระทรวงมหาดไทย
• ทา     ก. คำรวมหมายถึงกิริยาอาการที่เอาของเปียกหรือของเหลวเป็นต้น ฉาบ ลูบ ไล้ ป้าย หรือบ้าย เช่น ทาสี ทาแป้ง ทาปาก ทายา, ถ้าทาเกลือกหรือเคลือบแต่ผิว ๆ
• ทาง     ๑ น. ที่สำหรับเดินไปมา, แนวหรือพื้นที่สำหรับใช้สัญจร, เช่น ทางบก ทางน้ำ ทางอากาศ ทางเดินรถ ทางเท้า ทางข้าม ทางร่วม ทางแยก ทางลาด ทางโค้ง; ช่อง
• ทางสังคม     ซึ่งจัดเป็นกลุ่มสังคม ด้านสังคม เกี่ยวกับสังคม
• สัง     ( ถิ่น-อีสาน ) น. ต้นมะสัง. ( ดู มะสัง ).
• สังค     สังคะ-, สัง น. ความข้องอยู่, การติดอยู่. ( ป. ; ส. สํค).
• สังคม     -คมมะ- น. คนจำนวนหนึ่งที่มีความสัมพันธ์ต่อเนื่องกันตามระเบียบ กฎเกณฑ์ โดยมีวัตถุประสงค์สำคัญร่วมกัน เช่น สังคมชนบท;
• คม     ๑ ก. ก้ม, คำนับ, ไหว้, ราชาศัพท์ใช้ว่า ทรงคมในความหมายว่า ทรงไหว้. (กร่อนมาจาก บังคม). ( ข. ). ๒ น. ส่วนบางมากจนสามารถบาดได้ เช่น คมมีด