สุญ- คือ

• สุน, สุนยะ-
  ว. ว่างเปล่า. (ป. สุญฺ; ส. ศูนฺย).

• สุ     ๑ ก. ซักสบงจีวรวิธีหนึ่งโดยใช้น้ำร้อนหรือมะกรูดมะนาวเป็นต้น, มักใช้ว่า ซักสุ. ๒ ว. เสีย แต่ยังไม่เน่า (มักใช้แก่แตงโม) เช่น แตงโมใบนี้สุแล้ว
• สุญ     สุน, สุนยะ- ว. ว่างเปล่า. ( ป. สุญฺ; ส. ศูนฺย).
• สูญ    ก. ทำให้หายสิ้นไป เช่น คนโบราณใช้ปูนแดงสูญฝี, หายไป เช่น ทรัพย์สมบัติสูญไปในกองเพลิง. ว. ที่หมดไป ในคำว่า หนี้สูญ. (ป. สุญฺ; ส. ศูนฺย).
• ที่สําคัญ    สําคัญ
• สิ่งสําคัญ    ข้อสําคัญ ส่วนสําคัญ แก่นแท้ สิ่งจําเป็น สิ่งที่ต้องการ ปัจจัยสําคัญ
• สิ้นบุญ    ก. หมดบุญ, ตาย, เช่น เขาเป็นลูกกำพร้า พ่อแม่สิ้นบุญไปหลายปีแล้ว.
• สูญูเสีย    ทําให้เสีย
• สู่ขวัญ    ก. ประกอบพิธีทำขวัญ เช่น ทำพิธีสู่ขวัญ.
• ส่วนบุญ    น. ส่วนที่เป็นบุญกุศล เช่น แผ่ส่วนบุญ เปรตขอส่วนบุญ.
• สําคัญ    ยิ่งใหญ่ เด่น เอก มีความหมาย มีคุณค่า มีราคา มีประโยชน์มาก คะเน สังเกต เข้าใจ จําเป็น ซึ่งเป็นที่ต้องการ ซึ่งเลี่ยงไม่ได้ เป็นหลัก ซึ่งมีความหมาย มีความสําคัญ มีสาระสําคัญ น่าสนใจ น่าสังเกต ควรพิจาร
• หนี้สูญ    น. หนี้ที่เจ้าหนี้ไม่มีทางที่จะได้รับชำระหนี้จากลูกหนี้ได้.
• ไม่สําคัญ    ไม่มีค่า ไม่จําเป็น ไม่เป็นไร ไม่มีแก่นสาร ผิวเผิน ไม่ลึกซึ้ง เล็กน้อย ไม่เกี่ยวข้อง ไม่มีสาระ สําคัญเล็กน้อย สัพเพเหระ ไร้ความหมาย ไม่ใส่ใจ ลืมเสีย ไม่ต้องสนใจ ไม่น่าสนใจ เบา เกี่ยวกับพิกัดนักมวยรุ
• ทำให้สูญ    ทำลาย
• ที่ไม่สําคัญ    ซึ่งไม่มีสาระ ที่แทบจะไม่มีความหมาย ที่ไม่จําเป็น
• พิธีสู่ขวัญ    n. ทำพิธีเชิญขวัญหรือเรียกขวัญเข้ามาอยู่กับตัว, ทำพิธีบายศรี ชื่อพ้อง: เรียกขวัญ, ทำขวัญ ตัวอย่างการใช้: ประเพณีพิธีสู่ขวัญนี้เป็นวัฒนธรรมอยู่ในหมู่ไทยทุกท้องถิ่น clf.: พิธี