สุดคณานับ คือ

• สุดคณนา
  อเนกอนันต์
  สุดที่จะนับได้
  เหลือคณานับ
  ไม่ได้นับ

• สุ     ๑ ก. ซักสบงจีวรวิธีหนึ่งโดยใช้น้ำร้อนหรือมะกรูดมะนาวเป็นต้น, มักใช้ว่า ซักสุ. ๒ ว. เสีย แต่ยังไม่เน่า (มักใช้แก่แตงโม) เช่น แตงโมใบนี้สุแล้ว
• สุด     ก. สิ้น เช่น สุดกระแสความ สุดความ, หมด เช่น รักสุดหัวใจ, จบ เช่น สุดสายรถประจำทาง. ว. ปลายหรือท้าย เช่น สุดแดน สุดแผ่นดิน ในที่สุด,
• คณ     คะนะ- น. หมู่, พวก, (ซึ่งแยกมาจากส่วนใหญ่); กลุ่มคนผู้ร่วมกันเพื่อการอย่างใดอย่างหนึ่ง เช่น คณะกรรมการ คณะสงฆ์ คณะนักท่องเที่ยว;
• คณานับ     ก. นับ.
• นับ     ก. ตรวจหรือบอกให้รู้จำนวน; ถือเอาว่า เช่น มีเงินนับเป็นน้อง มีทองนับเป็นพี่.
• เหลือคณานับ    มากมาย ซึ่งนับไม่ถ้วน มีปริมาณมากมาย เกินกว่าจะวัดได้ สุดคณานับ สุดที่จะนับได้ ไม่ได้นับ มากจนนับไม่ถ้วน มากเกินกว่าจะนับได้ มากเหลือคณานับ คำนวณไม่ได้ ซึ่งประเมินค่าไม่ได้ ซึ่งไม่สามารถจะวัดได้ หาค
• มากเหลือคณานับ    เหลือคณานับ มากเกินกว่าจะนับได้
• คณานุกรม    น. ฐานานุกรมของเจ้าคณะใหญ่และรองเจ้าคณะใหญ่ฝ่ายพระสงฆ์จีนและพระสงฆ์ญวน.
• สุดคณนา    adv. ที่มากมายสุดที่จะนับได้ ชื่อพ้อง: อเนกอนันต์, สุดคณานับ ตัวอย่างการใช้: อาจารย์ผู้นี้ได้ทำคุณประโยชน์ให้แก่วงวิชาการด้านภาษาอย่างสุดคณนา
• อังคณา    น. นาง, ผู้หญิง. (ป. องฺคนา; ส. องฺคน, องฺคนา).
• คณาธิการ    น. ผู้มีอำนาจในคณะ, ผู้ปกครองคณะ, เรียกภิกษุผู้ทำหน้าที่ในด้านการปกครองคณะสงฆ์ตั้งแต่ผู้ช่วยเจ้าอาวาสขึ้นไปว่า พระคณาธิการ. (ป., ส. คณ + อธิการ).
• คณาจารย์    คะนาจาน น. คณะอาจารย์. (ส. คณ + อาจารฺย).
• คณาธิปไตย    คะนาทิปะไต, คะนาทิบปะไต น. ระบอบการปกครองแบบหนึ่ง ซึ่งปกครองโดยคณะบุคคลจำนวนน้อยของสังคม มักได้แก่ กลุ่มผู้อาวุโส กลุ่มทหาร หรือ กลุ่มปฏิวัติ. (ป. คณ + อธิปเตยฺย).
• วรางคณา    น. หญิงผู้ประเสริฐ. (ส.).
• การขาดความกรุณาปรานี    การกระทำที่ผิดมนุษย์ การขาดมนุษยธรรม