สุภร คือ

• -พอน
  ว. เลี้ยงง่าย. (ป.).

• สุ     ๑ ก. ซักสบงจีวรวิธีหนึ่งโดยใช้น้ำร้อนหรือมะกรูดมะนาวเป็นต้น, มักใช้ว่า ซักสุ. ๒ ว. เสีย แต่ยังไม่เน่า (มักใช้แก่แตงโม) เช่น แตงโมใบนี้สุแล้ว
• สุภ     สุบพะ- น. ความงาม, ความดีงาม, ความเจริญ. ( ป. ; ส. ศุภ).
• ภร     ค้ําจุน เลี้ยงดู
• อุสุภราช    อุสุพะราด, อุสุบพะราด น. พญาวัว.
• ภรู    พฺรู น. คิ้ว. (ส. ภฺรู; ป. ภู).
• สินเดิมของภริยา    สินเดิมของภรรยา
• ภรณี    พะระนี น. ดาวฤกษ์ที่ ๒ มี ๓ ดวง เห็นเป็นรูปแม่ไก่, ดาวก้อนเส้า ก็เรียก. (ป., ส.).
• ภรต    พะรด, พะระตะ-, พะรดตะ- น. ผู้เต้นรำ, ผู้แสดงละคร. (ส.).
• ภรต-    พะรด, พะระตะ-, พะรดตะ- น. ผู้เต้นรำ, ผู้แสดงละคร. (ส.).
• ภระ    ก. เลี้ยงดู, ค้ำจุน. (ป.).
• ภริยา    พะริ- น. ภรรยา, เมีย, หญิงที่เป็นคู่ครองของชาย, คู่กับ สามี. (ป.; ส. ภารฺยา).
• ศุภร    สุบพฺระ- ว. ส่องแสง, สว่าง; งาม, สดใส; ขาว, ผ่อง; บริสุทธิ์ไม่มีตำหนิ เช่น ศุภรทนต์ คือฟันงาม. (ส. ศุภฺร).
• ศุภร-    สุบพฺระ- ว. ส่องแสง, สว่าง; งาม, สดใส; ขาว, ผ่อง; บริสุทธิ์ไม่มีตำหนิ เช่น ศุภรทนต์ คือฟันงาม. (ส. ศุภฺร).
• เภริ    น. กลอง เช่น อินทเภรี ชัยเภรี, บางทีใช้เป็น ไภรี หรือ ไภริน ก็มี. (ป.).
• เภรี    น. กลอง เช่น อินทเภรี ชัยเภรี, บางทีใช้เป็น ไภรี หรือ ไภริน ก็มี. (ป.).

• หัทชัย ศรีสุภรวาณิชย์