สุมนัส คือ

• สุมะนัด
  ว. ใจดี; ดีใจ, พอใจ. (ส.).

• สุ     ๑ ก. ซักสบงจีวรวิธีหนึ่งโดยใช้น้ำร้อนหรือมะกรูดมะนาวเป็นต้น, มักใช้ว่า ซักสุ. ๒ ว. เสีย แต่ยังไม่เน่า (มักใช้แก่แตงโม) เช่น แตงโมใบนี้สุแล้ว
• สุม     ก. วางทับซ้อน ๆ กันลงไปจนสูงเป็นกองอย่างไม่มีระเบียบ เช่น สุมหญ้า สุมฟาง สุมหนังสือไว้เต็มโต๊ะ, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น
• สุมน     ว. ใจดี, พอใจ. ( ส. ).
• มน     ๑ ก. อยู่กับที่ (ใช้แก่ดาวนพเคราะห์ ซึ่งปรากฏแก่ตาเป็น ๓ ทาง คือ เสริด ว่า ไปข้างหน้า, พักร ว่า ถอยหลัง, มน ว่า อยู่กับที่). ๒ ว. กลม ๆ,
• มนัส     มะนัด, มะนัดสะ- น. ใจ (เมื่อเข้าสมาสกับศัพท์หลังมักเป็น มโน, ดู มโน ). ( ส. ).
• มนัส-    มะนัด, มะนัดสะ- น. ใจ (เมื่อเข้าสมาสกับศัพท์หลังมักเป็น มโน, ดู มโน). (ส.).
• บ่มนิสัย    ก. อบรมให้มีการประพฤติปฏิบัติในทางที่ดีจนเป็นนิสัย.
• สัมมนา    น. การประชุมแบบหนึ่ง ซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อแลกเปลี่ยนความรู้ ความคิดเห็น และหาข้อสรุปหรือข้อเสนอแนะในเรื่องใดเรื่องหนึ่ง ผลสรุปที่ได้ถือว่าเป็นเพียงข้อเสนอแนะ ผู้เกี่ยวข้องจะนำไปปฏิบัติตามหรือไม่ก็
• สุมนะ    สุมะ- น. ดอกไม้, ดอกมะลิ. (ป., ส.).
• สุมนา    สุมะ- น. ดอกไม้, ดอกมะลิ. (ป., ส.).
• โทมนัส    โทมมะ- น. ความเสียใจ, ความเป็นทุกข์ใจ. (ป. โทมนสฺส).
• โสมนัส    ๑ โสมมะนัด น. ความสุขใจ, ความปลาบปลื้ม, ความเบิกบาน. (ป. โสมนสฺส). ๒ โสมมะนัด น. ชื่อขนมชนิดหนึ่ง ทำด้วยมะพร้าวคั่ว ไข่ขาว และน้ำตาลทราย หยอดเป็นก้อนกลม แล้วผิงให้กรอบ, โบราณเรียก โคมะนัส เพี้ยนมาจา
• ตามนิสัย    มีกิริยามารยาท
• นิสัยมนุษย์    ความรักเพื่อนมนุษย์ มานุษยวิทยา ลัทธิมนุษยธรรม
• สังคมนิยม    สังคมมะ-, สังคม- น. ทฤษฎีเศรษฐกิจและการเมือง ที่มีหลักการให้รัฐหรือส่วนรวมเป็นเจ้าของปัจจัยในการผลิต ตลอดจนการจำแนกแจกจ่าย และวางระเบียบการบริโภคผลผลิต.