สูงเสียดเมฆ คือ

• สูงตระหง่าน
  สูงลิ่ว

• สู     ๑ ( วรรณ ) ว. อาย เช่น มาเดียวเปลี่ยวอกอ้า อายสู. ( ตะเลงพ่าย ). ๒ ( โบ ) ส. ท่าน, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒.
• สูง     ว. มีระยะที่วัดตรงขึ้นไปตามแนวตั้งฉากกับพื้น เช่น ต้นไม้สูง ภูเขาสูง; เหนือระดับปรกติ เช่น อุณหภูมิสูง ไข้สูง ความสามารถสูง; แหลม เช่น เสียงสูง,
• เส     ก. เฉ, ไถล, เช่น เสไปพูดเรื่องอื่น, เชือนแช เช่น เสความ.
• เสีย     ๑ ก. เสื่อมลงไป, ทำให้เลวลงไป, เช่น เสียเกียรติ เสียศักดิ์ศรี เสียชื่อ; สูญไป, หมดไป, สิ้นไป, เช่น เสียแขน เสียชีวิต เสียทรัพย์; ชำรุด เช่น
• เสียด     ก. เบียดกัน เช่น เจดีย์ระดะแซง เสียดยอด. ( นิ. นรินทร์ ); เสียบ, แทรก, แซง, เช่น สูงเสียดฟ้า;
• สี     ๑ น. ชื่อเครื่องสำหรับหมุนบดข้าวเปลือกเพื่อทำให้เปลือกแตกเป็นข้าวกล้อง. ก. ถู เช่น ช้างเอาตัวสีกับต้นไม้ ลมพัดแรงทำให้ลำไม้ไผ่สีกัน, ครู่,
• เม     น. แม่. ( ข. ).
• เมฆ     เมก น. ไอน้ำที่รวมตัวกันเป็นกลุ่มก้อนลอยอยู่ในอากาศ. ( ป. , ส. ).
• สูงเทียมเมฆ    (สำ) ว. สูงมาก.
• สีเสียดเปลือก    ดู สีเสียด ๑ (๒).
• สีเสียดเหนือ    ดู สีเสียด ๑ (๑).
• สิ่งเบียดเบียน    ผู้เบียดเบียน สัตว์ที่จับสัตว์อื่นเป็นอาหาร
• สูงเสียดฟ้า    (สำ) ว. สูงมากจนเสมือนว่าจดฟ้า.
• เบียดเสียด    ก. ยัดเยียด, เบียดกันแน่น.
• สิ่งที่ทำให้เกิดเสียงกรอบแกรบหรือเสียงเสียดสี    ผู้ขโมยวัวหรือควาย