หญิงแพศยา คือ

• หญิงกล้า
  หญิงจัดจ้าน
  หญิงทะเล้น
  หญิงที่เกี้ยวชาย
  หญิงยั่วสวาท
  โสเภณี
  ผู้หญิงขายตัว

• หญิง     น. คนที่มีมดลูก, ผู้หญิง ก็ว่า.
• แพ     น. ไม้ไผ่หรือซุงเป็นต้นที่ผูกมัดเรียงติดกันมาก ๆ สำหรับใช้เป็นพาหนะทางน้ำ หรือล่องมาขาย เช่น แพไม้ไผ่ แพซุง แพหยวกกล้วย,
• แพศยา     แพดสะหฺยา น. หญิงหาเงินในทางประเวณี, หญิงถ่อย, หญิงสำส่อน. ( ส. เวศฺยา; ป. เวสิยา).
• ยา     น. สิ่งที่ใช้แก้หรือป้องกันโรค หรือบำรุงร่างกาย เรียกชื่อต่าง ๆ กัน คือ เรียกตามลักษณะก็มี เช่น ยาผง ยาเม็ด ยาน้ำ เรียกตามสีก็มี เช่น ยาแดง
• แพศย์    แพด น. คนในวรรณะที่ ๓ แห่งสังคมฮินดู ซึ่งมี ๔ วรรณะ ได้แก่ พราหมณ์ กษัตริย์ แพศย์ และศูทร. (ส. ไวศฺย; ป. เวสฺส).
• ความแพศยา    การสังวาสแบบสำส่อน ความสำส่อน ความลื่น ความไม่มั่นคง ความมักมากในกาม ความสามารถหล่อลื่น
• วรรณะแพศย์    แพทศย์
• แพทศย์    วรรณะแพศย์
• เพศยันดร    เพดสะยันดอน น. นามพระบรมโพธิสัตว์ชาติที่ ๑๐ ในทศชาติ, พระเวสสันดร. (ป. เวสฺสนฺตร; ส. ไวศฺยานฺตร).
• เพศหญิงและชาย    เพศ
• มัศยา    มัดสะหฺยา น. ปลา. (ส. มตฺสฺย, มตฺสฺยา; ป. มจฺฉ, มจฺฉา).
• ศยาม    สะหฺยาม ว. ดำ, คล้ำ. (ส.).
• ศยามล    สะหฺยามน น. สีดำ. ว. ผิวคล้ำ, ดำ. (ส.).
• เวศยา    เวดสะหฺยา น. แพศยา. (ส.).
• ไตรกิศยา    ไตฺรกิดสะยา (แบบ) น. การเยียวยา. (ป. ติกิจฺฉา; ส. จิกิตฺสา).

• ตามพระคัมภีร์ เรียกเธอว่า หญิงแพศยา แห่ง บาบิลอน
• พระคัมภีร์วิวรณ์เรียกเธอว่า " หญิงแพศยาแห่งบาบิลอน "
• นายอาจจะต้องตามหา หญิงแพศยาของเรา โดยไม่มีฉัน
• หญิงแพศยาผู้เร่าร้อน หรืออาจแค่หญิงสาวขี้อาย
• เหตุไฉนคนเช่นหญิงแพศยา จากซีกโลกเหนือที่ป่าเถื่อนนี้
• ผู้หญิงแพศยาเมื่อวานนี้คือผู้หญิงที่ให้อำนาจในวันนี้
• หญิงแพศยาถูกฆ่าได้ด้วย ผู้รับใช้สวรรค์ตัวจริงเท่านั้น
• จำได้มั้ยค่ะ หญิงแพศยาที่ขโมยแฟนของฉัน
• เพราะเราต้องตามหา หญิงแพศยาแห่งบาบิโลน
• หญิงแพศยา จะถูกฆ่าได้โดยผู้รับใช้แห่งสวรรค์ ที่แท้จริงเท่านั้น