หน้าซีดเผือด คือ
"หน้าซีดเผือด" การใช้"หน้าซีดเผือด" อังกฤษ
- หน น. ทาง, ทิศ, เช่น หนเหนือ หนใต้; ครั้ง, คราว, เช่น กี่หน; ที่, สถานที่, เช่น ถึงยามค่ำน้ำค้างลงพร่างพร้อย น้องจะลอยลมบนไปหนใด. (นิราศอิเหนา),
- หน้า น. ส่วนของศีรษะตั้งแต่หน้าผากลงมาจดคาง; ซีกของกายที่ตรงข้ามกับหลัง,
- หน้าซีด ว. มีสีหน้าไม่สดใสหรือไม่มีสีเลือดเพราะอดนอน ตกใจ หรือถูกจับได้ว่าทำผิดเป็นต้น.
- น้า น. น้องของแม่, เรียกผู้ที่มีวัยอ่อนกว่าแม่.
- ซี คำประกอบท้ายคำอื่นเพื่อเสริมข้อความให้เด่น ให้ชัด หรือให้สละสลวยเป็นต้น, โดยมากใช้กับกริยาเป็นเชิงบังคับ เชิงชวน หรือรับคำเป็นต้น เช่น ไปซิ มาซิ
- ซีด ว. ไม่สดใสเพราะสีจางไป เช่น รูปนี้สีซีด หน้าซีด, ขาวอย่างไม่มีน้ำนวล เรียกว่า ขาวซีด.
- ซีดเผือด adj. ไม่สดใสเพราะสีจางไป, ขาวอย่างไม่มีน้ำนวล ชื่อพ้อง: เผือด, ซีด ตัวอย่างการใช้: มะจันวิ่งหน้าตื่นลงมา นัยน์ตาตระหนก
- เผ น. ชื่อการพนันชนิดหนึ่ง ใช้ไพ่ป๊อก มักเล่นกัน ๔ คน เจ้ามือแจกไพ่คว่ำ ๑ ใบแรก แล้วแจกไพ่หงายอีก ๔ ใบ ก็มี แจกไพ่หงายใบที่ ๒ และที่ ๓
- เผือ ( กลอน ) ส. ข้า, ฉัน, เช่น สองพี่คิดเองอ้า อย่าได้ถามเผือ. ( ลอ ), เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑.
- เผือด ว. จางไป, หมองไป, (ใช้แก่สีและผิว) เช่น หน้าเผือด สีเผือดไป ผิวซีดเผือด.
- อด ก. กลั้น เช่น เหลืออด, งดเว้น เช่น อดฝิ่น อดอาหาร; ไม่ได้, ไม่สมหวัง, เช่น อดรับรางวัล อดดู; ไม่มีอะไรกิน เช่น อดอยู่ทั้งวัน. ว. ทน เช่น
- หน้าเผือด น. หน้าไม่มีสีเลือด. ว. มีสีหน้าแสดงความผิดหวังหรือตกใจเป็นต้น, หน้าถอดสี ก็ว่า.
- หน้าเผือดสี น. หน้าไม่มีสีเลือด. ว. มีสีหน้าแสดงความผิดหวังหรือตกใจเป็นต้น, หน้าถอดสี ก็ว่า.
- ความซีดเผือด ความซีดขาว
- ทําให้ซีดเผือด ทําให้ซีด ทําให้ซีดเซียว
ประโยค
- ครูคนนั้นก็มาหาเราด้วยหน้าซีดเผือด
- ตั้งแต่รู้จักกันมา ข้าไม่เคยเห็นชุนซังกุงหน้าซีดเผือดอย่างนั้นมาก่อน
- เธอหน้าซีดเผือดออกไป .
มือถือ