หน้าแง คือ

• น. ส่วนของหน้าตรงหว่างคิ้ว เช่น นักมวยถูกชกหน้าแง.

• หน     น. ทาง, ทิศ, เช่น หนเหนือ หนใต้; ครั้ง, คราว, เช่น กี่หน; ที่, สถานที่, เช่น ถึงยามค่ำน้ำค้างลงพร่างพร้อย น้องจะลอยลมบนไปหนใด. (นิราศอิเหนา),
• หน้า     น. ส่วนของศีรษะตั้งแต่หน้าผากลงมาจดคาง; ซีกของกายที่ตรงข้ามกับหลัง,
• น้า     น. น้องของแม่, เรียกผู้ที่มีวัยอ่อนกว่าแม่.
• แง     ๑ น. เรียกส่วนของหน้าตรงหว่างคิ้วว่า หน้าแง. ๒ ว. เสียงเด็กร้องไห้.
• เข้าแง่    ก. ถูกที่เหมาะ, ถูกที่สำคัญ.
• เจ้าแง่เจ้างอน    ว. มีแง่งอนมาก.
• อีกแง่หนึ่ง    อีกนัยหนึ่ง
• แง่    ๑ น. ส่วนที่เป็นเหลี่ยมเป็นสันเป็นมุมหรือส่วนที่ยื่นออกมา เช่น แง่หิน แง่โต๊ะ, โดยปริยายหมายความว่า เหลี่ยม, ชั้นเชิง, เช่น ชาวแพแผ่แง่ค้าขายของ. (นิ. นรินทร์), นัย. ๒ (โบ) น. ตัว เช่น แต่งแง่. (จาร
• ในอีกแง่หนึ่ง    ในอีกกรณีหนึ่ง ในอีกทางหนึ่ง อีกประการหนึ่ง
• เจ้าแง่แสนงอน    ว. มีแง่งอนมาก.
• หน้าแก่    ว. ที่มองดูอายุมากกว่าอายุจริง เช่น เด็กคนนี้หน้าแก่, เรียกหมากที่หน้าเต็มใกล้จะสุกว่า หมากหน้าแก่.
• หน้าแข้ง    น. ส่วนหน้าของขา ใต้เข่าลงไปถึงข้อเท้า, แข้ง ก็ว่า.
• หน้าแดง    น. หน้าเต็มไปด้วยเลือดฝาดเพราะความกระดากอายหรือโกรธเป็นต้น.
• หน้าแตก    หน้าแหก เสียหน้า ขายหน้า
• หน้าแรก    โฮมเพจ

• นายคิดอะไรอยู่ ยิงแคสเปอรืเข้าที่หน้าแงเหรอ บ้าอ๊ะป่าว ?