หมอน้อย คือ

• ๑
  น. อุปกรณ์ที่ใช้ในการนวดเช่นนมไม้; เรียกตัวปลิงที่ใช้กอกเลือดว่าหมอน้อย.
  ๒
  น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Murraya koenigii (L.) Spreng. ในวงศ์ Rutaceae ใบมีขนนุ่ม ใช้ทำยาได้.

• หมอ     ๑ น. ผู้รู้, ผู้ชำนาญ, เช่น หมองู หมอนวด; ผู้ตรวจรักษาโรค เช่น หมอฟัน หมอเด็ก. ๒ ( ปาก ) ใช้เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒ เรียกเด็กด้วยความเอ็นดูว่า
• หมอน     หฺมอน น. เครื่องสำหรับหนุนศีรษะหรือหนุนสิ่งต่าง ๆ เป็นต้น, เรียกตามรูปทรงก็มี เช่น หมอนขวาน หมอนตะพาบ หมอนหน้าอิฐ,
• มอ     ๑ น. ชื่อเรือต่อเสริมกราบขนาดใหญ่มาก ส่วนใหญ่ใช้บรรทุกข้าวเปลือกและเกลือ. ๒ น. เนินดินเล็ก ๆ อย่างภูเขา, เขาจำลองที่ทำไว้ดูเล่นในบ้าน
• มอน     น. ใจกลาง, ส่วนสำคัญ, เช่น มอนไข่ คือ ไข่แดง. ว. สนุก, เพราะ, หวาน, เช่น ใจมอน = ใจหวาน, ใจดี.
• อน     อะนะ- เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่, ไม่ใช่, ใช้ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อาทร = เอื้อเฟื้อ, อนาทร = ไม่เอื้อเฟื้อ. ( ดู อ ๒
• น้อย     ๑ ว. ตรงข้ามกับ มาก, ไม่มาก, เช่น ฝนน้อย น้ำน้อย มีเงินน้อย พูดน้อย, ตรงข้ามกับ ใหญ่, ไม่ใหญ่, เช่น ข้าราชการชั้นผู้น้อย;
• อย     อะยะ-, อะยัด น. เหล็ก. ( ป. อย; ส. อยสฺ).
• หมอนั่น    คนนั้น คนนี้ พ่อหนุ่ม เจ้านั่น
• ไม้หมอน    น. ไม้กลมยาวสำหรับรองรับของเวลาเคลื่อนย้าย; ท่อนไม้สี่เหลี่ยมสำหรับหนุนหรือรองรับรางรถไฟ.
• ไอ้หมอนี่    หมอ
• หมอย    หฺมอย น. ขนที่ของลับ; เรียกสิ่งที่มีลักษณะเป็นเส้นเป็นฝอยที่ปลายฝักข้าวโพดว่า หมอยข้าวโพด. (ถิ่น-พายัพ) เรียกหนวดว่า หมอยปาก เคราว่า หมอยคาง ขนรักแร้ว่า หมอยแร้.
• หมอยา    (ปาก) น. ผู้มีความรู้ในการใช้ยารักษาโรค.
• หมอนข้าง    น. หมอนที่มีลักษณะกลมยาวเกินกึ่งกาย นิยมวางข้าง ๆ ยาวไปตามที่นอน.
• หมอนวด    น. ผู้มีความชำนาญในการนวดเพื่อให้คลายจากความเจ็บปวดหรือเมื่อยขบ.
• หมอนอิง    1) n. 2) n. หมอนที่ใช้เอนตัวแนบเพื่อพักผ่อน ตัวอย่างการใช้: คุณนายถอนหายใจยาว เอนหลังพิงหมอนอิงที่มุมสำราญ clf.: ใบ, ลูก

• แล้ว ท่านหมอน้อย ข้าเป็นโรคอะไร ?
• นี่แหละความงามของ ' หมอน้อย '
• เราเรียกว่า ' หมอน้อย '
• ถ้าฉันฉลาดกว่านี้ ฉันจะใช้หมอน้อยของเพทรามาทำลายล้าง ขณะที่เธอบริหารจัดการบีนอยู่
• อืม ขอโทษนะ หมอน้อย