หลักธรรมะ คือ

• ธรรม
  คุณความดี
  คําสั่งสอน

• หลัก     ๑ น. เสาที่ปักไว้, ที่ผูก, ที่มั่น, เช่น เอาเรือไปผูกไว้กับหลัก; เครื่องหมาย เช่น หลักเขต; เครื่องยึดเหนี่ยว เช่น มีธรรมะเป็นหลักในการดำรงชีวิต,
• หลักธรรม     n. หลักคำสั่งสอนในศาสนา ตัวอย่างการใช้: หลักธรรมในพุทธศาสนาเป็นปรัชญาเทียบขนานกันได้กับคติวิทยาศาสตร์สมัยปัจจุบัน
• ลัก     ก. เอาสิ่งของที่เขาไม่ให้ไปด้วยอาการซ่อนเร้น, ขโมย, เช่น ลักทรัพย์, แอบทำ, ลอบทำ, เช่น ลักกินขนมในห้องเรียน ลักสูบบุหรี่ในห้องน้ำ. ว.
• ธร     ทอน น. การยึดไว้, การถือไว้, การทรงไว้, การมีไว้; ผู้รักษาไว้, ผู้ทรงไว้, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส เช่น วิชาธร วินัยธร. ( ป. ; ส. ธฺฤ).
• ธรรม     ๑ ทำ, ทำมะ- น. คุณความดี เช่น เป็นคนมีธรรมะ เป็นคนมีศีลมีธรรม; คำสั่งสอนในศาสนา เช่น แสดงธรรม ฟังธรรม ธรรมะของพระพุทธเจ้า;
• ธรรมะ     ทำ, ทำมะ- น. คุณความดี เช่น เป็นคนมีธรรมะ เป็นคนมีศีลมีธรรม; คำสั่งสอนในศาสนา เช่น แสดงธรรม ฟังธรรม ธรรมะของพระพุทธเจ้า;
• รม     ก. อบด้วยควันหรือไอไฟ เช่น ใช้ควันรมปลากะพงให้หอม ใช้ควันอ้อยรมเป็ดให้หอม รมผึ้งให้หนีหรือให้เมา, ทำให้ควันไฟหรือไอไฟเป็นต้นเกาะติดอยู่ เช่น
• มะ     ๑ คำนำหน้าต้นไม้หรือผลไม้บางอย่าง กร่อนมาจากคำ “หมาก” โบราณแปลว่า ลูกไม้, ผลไม้. ๒ น. นาย (ใช้นำหน้าชื่อคน). ( ต. ).
• ซึ่งยึดหลักธรรมะ    ธรรมะธัมโม
• ยึดหลักธรรมะ    คัมภีรภาพ ธรรมะธัมโม ปลงตก มีเหตุและเยือกเย็น ยึดหลักปรัชญา เกี่ยวกับปรัชญา ไม่ดิ้นรน
• โดยยึดหลักธรรมะ    อย่างธรรมะธัมโม
• นักธรรมะ    คนที่ศึกษาในโรงเรียนศาสนา ผู้ฝึกฝนธรรมะ ผู้ฝึกเป็นพระ ผู้ศึกษาด้านศาสนศาสตร์ นักศึกษาด้านศาสนศาสตร์ นักศึกษาเทววิทยา ผู้ศึกษาในโรงเรียนศาสนา
• ผู้รู้หลักธรรม    นักปรัชญา ปรัชญาเมธี ผู้ที่ปลงตก ผู้มีใจเยือกเย็น ไม่สะทกสะท้านต่อภยันตราย ผู้เล่นแปรธาตุ ผู้เล่นแปรธาตุ ุ ผู้ปลงตก
• ไม่มีหลักธรรม    ขาดคุณธรรม ไม่มีหลักการ
• หลักธรรมจริยา    หลักคําสอน หลักธรรม หลักศีลธรรม