หันหน้าเข้าหา คือ

• เผชิญหน้า
  ตรงข้ามกับ
  ประจันหน้ากับ
  เผชิญหน้ากับ

• หัน     ๑ ก. ผันร่างไปทางใดทางหนึ่ง เช่น หันซ้าย คือ ผันร่างไปทางซ้าย หันขวา คือ ผันร่างไปทางขวา, ผินไปทางใดทางหนึ่ง เช่น
• หันหน้า     ( สำ ) ก. พึ่งพาอาศัย เช่น ไม่รู้จะหันหน้าไปหาใคร.
• หน     น. ทาง, ทิศ, เช่น หนเหนือ หนใต้; ครั้ง, คราว, เช่น กี่หน; ที่, สถานที่, เช่น ถึงยามค่ำน้ำค้างลงพร่างพร้อย น้องจะลอยลมบนไปหนใด. (นิราศอิเหนา),
• หน้า     น. ส่วนของศีรษะตั้งแต่หน้าผากลงมาจดคาง; ซีกของกายที่ตรงข้ามกับหลัง,
• น้า     น. น้องของแม่, เรียกผู้ที่มีวัยอ่อนกว่าแม่.
• เข     ๑ ว. เหล่น้อย (ใช้แก่ตา). ๒ ดู แกแล .
• เข้     ( ถิ่น-ปักษ์ใต้ ) น. จระเข้. ( ดู จระเข้ ).
• เข้า     ๑ ก. อาการที่เคลื่อนไปข้างในหรือทำให้เคลื่อนไปข้างใน เช่น เข้าบ้าน เข้าถ้ำ เอาหนังสือเข้าตู้; เคลื่อนมาสู่ที่, มาถึง, เช่น รถด่วนเข้า ๑๐ โมง;
• เข้าหา     ก. ไปให้เห็นหน้า, ไปอ่อนน้อม เช่น เรื่องนี้ต้องเข้าหาผู้ใหญ่; ลอบเข้าห้องหญิงเพื่อการชู้สาว.
• ข้า     ๑ น. บ่าวไพร่, คนรับใช้. ๒ ส. คำใช้แทนตัวผู้พูด พูดกับผู้ที่เสมอกันอย่างเป็นกันเองหรือผู้ใหญ่พูดกับผู้น้อย, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑.
• หา     ๑ ก. มุ่งพบ, พบ, เช่น ไปหาหมอ เพื่อนมาหา; เยี่ยม, เยี่ยมเยียน, เช่น เพิ่งทราบว่าครูกำลังป่วย ต้องไปหาท่านเสียหน่อย; ฟ้อง, กล่าวโทษ, เช่น
• หันหน้าเข้าหากัน    (สำ) ก. ปรองดองกัน, สมัครสมานกัน, เช่น ทุกฝ่ายจะต้องหันหน้าเข้าหากัน.
• ซึ่งหันหน้าเข้าหากัน    ซึ่งตรงข้ามกัน ซึ่งประจันหน้ากัน ซึ่งเผชิญหน้ากัน
• หันหน้าเข้าวัด    (สำ) ก. มุ่งหน้าเข้าวัดเพื่อถือศีลฟังเทศน์เป็นต้น.
• หันหน้าหนี    เมิน ทําไม่เห็น มองทางอื่น เมินหน้า ไม่สนใจ

• หันหน้าเข้าหาถนน เจอกันที่นั่นและเตรียมพร้อมด้วย
• ไม่แปลกใจเลย ที่ ซี และ บี จะหันหน้าเข้าหาฝั่งอธรรม
• ฉันบอกไม่ให้หันหลังให้กันแต่ให้หันหน้าเข้าหากันค่ะ
• ฉันเพียงแต่ต้องหันหน้าเข้าหาความมืด และร้องไห้ออกมา
• ถึงเวลาแล้ว ที่ท่านจะหันหน้าเข้าหาพระคริสต์
• ชุดควบคุมแบบที่ให้พนักงานหันหน้าเข้าหาโหลด
• และคุณก็นั่งที่เดินหันหน้าเข้าหาประตูตลอด
• คุณ เกทส์ หันหน้าเข้าหารถ และเอามือไว้ข้างหลังด้วยครับ .
• ฉันเพียงต้องหันหน้าเข้าหา มุมมืดของโลกและร้องไห้ออกมา
• รับตำแหน่งร่างกายเปิดให้หันหน้าเข้าหาสนาม