หัวคว่ำ คือ

• น. ชื่อฝีชนิดหนึ่งที่มีหัวอยู่ข้างใน.

• หัว     ๑ น. ส่วนบนสุดของร่างกายของคนหรือสัตว์; ส่วนของพืชพันธุ์บางอย่างตอนที่อยู่ใต้ดิน เช่น หัวหอม หัวผักกาด, ส่วนที่อยู่ใต้ดินของพืชบางชนิด
• คว่ำ     คฺว่ำ ก. พลิกเอาด้านบนลงล่าง เช่น รถคว่ำ เรือคว่ำ; กิริยาที่เอาด้านหน้าลง เช่น นอนคว่ำ, กิริยาที่เอาด้านบนลงล่าง เช่น คว่ำชาม, ตรงข้ามกับ หงาย;
• หัวค่ำ    น. เวลาแรกมืด, เวลายังไม่ดึก.
• แต่หัวค่ำ    แต่เช้า
• รูนิ้วค้ำ    รูค้ำ
• ห้ำ    (ปาก) ก. เข้าทำร้ายกัน; ตัดให้สั้นอย่างไม่เป็นระเบียบ; เข้าตะครุบขบกัด (ใช้แก่สัตว์).
• หัวคันนา    น. ดินที่พูนขึ้นเป็นคันตามท้องนาสำหรับขังน้ำไว้, คันนา หรือ ลูกคัน ก็เรียก.
• หัวคั่น    ข้อความคั่น
• หัวคิด    น. การใช้สมองคิด, สติปัญญา.
• หัวคุ้ง    น. ส่วนเริ่มต้นของโค้งแม่น้ำ.
• หัวค่ํา    ค่ํา
• แต่หัวค่ํา    ก่อนเวลาที่กําหนดไว้
• ไร้หัวคิด    โง่ บัดซบ ไร้สมอง
• จับลิงหัวค่ำ    น. การเล่นเรื่องเบ็ดเตล็ดก่อนจะเล่นเรื่องที่แสดงจริงเพื่อเรียกคนดู เช่นในการเล่นหนังตะลุง หนังใหญ่ หรือโขน.
• ควิวควัง    -คฺวัง, -คฺวั่ง, -คฺว่าง, -คฺว้าง ก. หมุนคว้างจนใจหวิว ๆ, อาการที่จิตใจรู้สึกหวาดหวิว; ใช้โดยปริยายว่า เวิ้งว้าง, กว้างใหญ่, น่ากลัว, เช่น สาครควิวคว่าง, โบราณเขียนเป็น ควิวคว่งง ก็มี เช่น สมุทรพิศา

• แวะทักทาย แมงกะพรุนหัวคว่ำ อควาเรียม ภูเก็ต !
• ฉันเลยไถลกลับหลัง แล้วหัวคว่ำลงบนน้ำแข็ง