หัวงอน คือ
- หัว ๑ น. ส่วนบนสุดของร่างกายของคนหรือสัตว์; ส่วนของพืชพันธุ์บางอย่างตอนที่อยู่ใต้ดิน เช่น หัวหอม หัวผักกาด, ส่วนที่อยู่ใต้ดินของพืชบางชนิด
- วง น. รูปที่มีเส้นที่โค้งเข้ามาบรรจบกัน ล้อมรอบเป็นขอบเขตสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น วงกลม วงรี, โดยปริยายหมายถึงลักษณะที่รวมกันเป็นหมู่เป็นกลุ่ม เช่น
- งอ ว. ลักษณะที่มีส่วนปลายหักโค้งเข้าหาตัวมันเองเช่นรูปอย่างขอ; เรียกหน้าซึ่งมีสีหน้าแสดงอาการโกรธ ไม่พอใจ หรือไม่ได้อย่างใจเป็นต้นว่า หน้างอ. ก.
- งอน ๑ น. ส่วนปลายแห่งของบางอย่างที่เป็นรูปยาวเรียวและช้อยขึ้น เช่น งอนไถ. ว. ช้อยขึ้น, โง้งขึ้น. ก. แสดงอาการโกรธเคืองหรือไม่พอใจเพื่อให้เขาง้อ,
- อน อะนะ- เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่, ไม่ใช่, ใช้ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อาทร = เอื้อเฟื้อ, อนาทร = ไม่เอื้อเฟื้อ. ( ดู อ ๒
- ดาวงอนไถ ดาวงูผู้ ดาวมฆา ดาววานร ดาวโคมูตร มฆา
- ห่วง น. เครื่องคล้อง เช่น ห่วงประตู, ของที่เป็นวง. ก. ผูกพัน, กังวลถึง, มีใจพะวงอยู่.
- ห้วง น. ช่วง, ระยะ, ตอน.
- หินที่ฝังอยู่เป็นก้อน ๆ ตัวเลขซึ่งวางเรียงกันและบอกตำแหน่ง โดยอาศัยแถวและคอลัมน์ บ่อเกิด พื้นที่ฝังส่วนอื่น สารระหว่างเซลล์ของเนื้อเยื่อ ส่วนสร้าง แถวอันดับของจำนวนเลข แม่พิมพ์หล่อตัวพิมพ์ตะกั่ว
- ห้องอบไอน้ำ การอบไอน้ำ
- ห้องอบไอน้ํา ห้องเซาว์น่า
- ห้องอบไอร้อน ห้องซาวน่า
- ห่อน ว. เคย เช่น ไป่ห่อนเหลือคิดข้า คิดผิด แม่นา. (ลอ), ในคำประพันธ์บางคราวใช้แทน ไม่ เช่น สาลิกามาตามคู่ ชมกันอยู่สู่สมสมร แต่พี่นี้อาวรณ์ ห่อนเห็นเจ้าเศร้าใจครวญ. (เห่ชมนก).
- หินงอก น. คราบหินปูนที่ทับถมงอกจากพื้นถ้ำขึ้นไปหาเพดานถ้ำ.
- ห้องอบ เตาเผา ตู้อบ เตามีฝาปิด เตาเผา vi.
มือถือ