หัวสะพาน คือ

• ที่มั่นริมแม่น้ำทางฝั่งข้าศึก

• หัว     ๑ น. ส่วนบนสุดของร่างกายของคนหรือสัตว์; ส่วนของพืชพันธุ์บางอย่างตอนที่อยู่ใต้ดิน เช่น หัวหอม หัวผักกาด, ส่วนที่อยู่ใต้ดินของพืชบางชนิด
• วสะ     น. อำนาจ, กำลัง; ความตั้งใจ, ความปรารถนา. ( ป. ; ส. วศ).
• สะ     ๑ ว. สวย. ๒ ก. ใส่หรือสุมเพื่อกันไว้ เช่น เอาหนามสะ.
• สะพาน     น. สิ่งปลูกสร้างที่ทำสำหรับข้ามแม่น้ำลำคลอง เป็นต้น บางทีทำยื่นลงในน้ำสำหรับขึ้นลง, ไม้ที่ทอดระหว่างหัวเสาสำหรับรับคอสองของอาคารที่เป็นตึกโบราณ,
• พา     ก. นำไปหรือนำมา.
• พาน     ๑ น. ภาชนะมีเชิงประเภทหนึ่ง มีหลายชนิด บางชนิดมีรูปทรงคล้ายจาน บางชนิดมีรูปทรงคล้ายขัน เชิงมีรูปร่างต่าง ๆ กัน
• ผ้ายาวสะพาย    กรอบกระจกหน้าต่างหรือ สายคาดเอว สายสะพาย แพรสะพาย
• คอสะพาน    น. ส่วนของถนนที่ต่อกับเชิงสะพาน.
• ทอดสะพาน    ก. ใช้สื่อสายเข้าไปติดต่อทำความสนิทสนมกับผู้ที่ต้องการคุ้นเคย, แสดงกิริยาท่าทางเป็นทำนองอยากติดต่อด้วย.
• สะพานข้าม    สะพานรถไฟ
• สะพานชัก    น. สะพานที่สร้างให้ยกเก็บได้เมื่อไม่ต้องการใช้.
• สะพานช้าง    น. สะพานที่ทำแข็งแรงสำหรับให้ช้างข้ามในสมัยโบราณ, ตะพานช้าง ก็ว่า.
• สะพานทุ่น    น. สะพานชั่วคราวที่ใช้ทุ่นรองไม้กระดานเป็นต้นสำหรับข้ามแม่น้ำลำคลอง.
• สะพานท่อน้ำ    ทางระบายน้ำ ท่อระบายน้ำ
• สะพานปลา    น. สะพานที่สร้างทอดยาวออกไปในน้ำ ใช้เป็นท่าเทียบเรือประมงเพื่อขนปลาเป็นต้นขึ้นจากเรือ.