หัวเกษียน คือ

• เกษียน

• หัว     ๑ น. ส่วนบนสุดของร่างกายของคนหรือสัตว์; ส่วนของพืชพันธุ์บางอย่างตอนที่อยู่ใต้ดิน เช่น หัวหอม หัวผักกาด, ส่วนที่อยู่ใต้ดินของพืชบางชนิด
• เก     ว. ไม่ตรงตามแนว, ไม่เป็นระเบียบ, (ใช้แก่ของที่เป็นซี่เป็นลำ) เช่น ฟันเก ขาเก; ไม่ยอมปฏิบัติตามระเบียบ; เกะกะ, เกเร; ( ปาก )
• เกษียน     กะเสียน น. ข้อความที่เขียนแทรกไว้เช่นในใบลาน, ข้อความที่เขียนไว้บนหัวกระดาษคำสั่ง หรือหนังสือราชการ เรียกว่า หัวเกษียน. ก. เขียน. ว.
• กษ     กระทรวงเกษตรและสหกรณ์
• หัวเทียน    น. เดือยหัวเสาสำหรับรับขื่อ; กลอุปกรณ์ของเครื่องยนต์ซึ่งทำหน้าที่ให้ประกายไฟฟ้าในการจุดระเบิด เพื่อให้เกิดการเผาไหม้ไอเชื้อเพลิง ผสมอากาศภายในกระบอกสูบ.
• หัวเก่า    ว. นิยมของเก่า, นิยมตามแบบเก่า, (ปาก) ครึ, ไม่ทันสมัย.
• ห้องศึกษาเล่าเรียน    ห้องค้นคว้า ห้องเขียนหนังสือ
• หัวเสียเกี่ยวกับ    ขุ่นเคืองกับ ไม่พอใจกับ
• หัวเทียนเครื่องยนต์    หัวเทียน
• ห้องเก็บเทียนไข    โกดังเก็บเทียนไข
• ช่วงเกษียนอายุ    ช่วงเวลาอันเงียบสงบ
• หัวเข็ม    หัวเข็มหมุด
• หัวเข่า    น. อวัยวะตรงที่ปลายกระดูกต้นขากับหัวกระดูกแข้งต่อกัน, เข่า ก็ว่า.
• หัวเข้า    น. หัวของตัวหนังสือที่ม้วนเข้าอยู่ภายในเส้นกรอบของตัวอักษร เช่น ตัว ถ ตัว ผ, ตรงข้ามกับ หัวออก. (ดู หัวออก).
• หัวเงิน    ดู หัวตะกั่ว (๑).