หัวเตาไฟ คือ
- น. มุมทั้ง ๔ ของแม่เตาไฟ.
- หัว ๑ น. ส่วนบนสุดของร่างกายของคนหรือสัตว์; ส่วนของพืชพันธุ์บางอย่างตอนที่อยู่ใต้ดิน เช่น หัวหอม หัวผักกาด, ส่วนที่อยู่ใต้ดินของพืชบางชนิด
- หัวเตา หัวเตาแก๊ส
- เต ( แบบ ) ว. สาม, ใช้เติมหน้าศัพท์สังขยาเป็นเศษจำนวนเต็ม เช่น เตรสมสุรทิน = วันที่ ๑๓, เตรสีดิถี = วัน ๑๓ ค่ำ, เตวีสติมสุรทิน = วันที่ ๒๓,
- เตา น. ที่สำหรับก่อไฟหุงต้มหรือเผาสิ่งต่าง ๆ ตามปรกติใช้ฟืนหรือถ่าน ถ้าใช้สิ่งอื่น ๆ ก็เรียกชื่อตามสิ่งนั้น ๆ เช่น เตาแก๊ส เตาไฟฟ้า.
- เตาไฟ น. ที่สำหรับก่อไฟหุงต้มอาหาร.
- ตา ๑ น. พ่อของแม่, ผัวของยาย, ชายที่เป็นญาติชั้นเดียวกับพ่อของแม่หรือที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับตา, ( ปาก ) คำเรียกชายสูงอายุที่ตนไม่ค่อยเคารพนับถือ
- ไฟ น. ชื่อธาตุอย่างหนึ่งในธาตุทั้ง ๔ คือ ดิน น้ำ ไฟ ลม; ผลจากปฏิกิริยาเคมีซึ่งก่อให้เกิดความร้อน แสงสว่าง และเปลว คือ กลุ่มแก๊สที่กำลังลุกไหม้
- หิ้งบนเตาไฟผิง หิ้งเหนือเตาไฟผิง
- แม่เตาไฟ น. ไม้สี่เหลี่ยมที่เป็นกรอบกรุดินสำหรับวางก้อนเส้า เกียง หรือเตาวง.
- หิ้งเหนือเตาไฟผิง หิ้งบนเตาไฟผิง
- ที่ตั้งเตาไฟ พื้นเตา ส่วนล่างของเตาเผา เตาผิงข้างกำแพง เตาไฟ
- เตาไฟฟ้า n. เตาหุงต้มอาหารแบบใช้ไฟฟ้า ตัวอย่างการใช้: แม่บ้านเริ่มนิยมใช้เตาไฟฟ้าหุงหาอาหารแทนเตาแก๊ส
- หัวเตาแก๊ส หัวเตา
- กรอบหน้าเตาไฟ ฉากบังหน้าเตาไฟ
- ฉากบังหน้าเตาไฟ กรอบหน้าเตาไฟ
มือถือ