หัวแม่ตีน คือ

• น. นิ้วต้นของเท้า.

• หัว     ๑ น. ส่วนบนสุดของร่างกายของคนหรือสัตว์; ส่วนของพืชพันธุ์บางอย่างตอนที่อยู่ใต้ดิน เช่น หัวหอม หัวผักกาด, ส่วนที่อยู่ใต้ดินของพืชบางชนิด
• แม่     น. หญิงผู้ให้กำเนิดหรือเลี้ยงดูลูก, คำที่ลูกเรียกหญิงผู้ให้กำเนิดหรือเลี้ยงดูตน;
• ตี     ก. เอามือหรือไม้เป็นต้นฟาดหรือเข่นลงไป เช่น ตีเด็ก ตีดาบ, ตบเบา ๆ เช่น นอนตีพุง; บุให้เข้ารูป เช่น ตีขัน ตีบาตร; แผ่ให้แบน เช่น ตีทอง;
• ตีน     ๑ น. อวัยวะส่วนล่างสุดของคนหรือสัตว์ นับตั้งแต่ใต้ข้อเท้าลงไป สำหรับยืนหรือเดินเป็นต้น,
• หัวแมลงวัน    น. คำเปรียบขนาดของลูกมะม่วงที่แรกออกจากดอก ประมาณเท่าหัวแมลงวัน.
• ตัวแมง    แมง
• ตัวแม่    ตัวพ่อ
• หัวแม่มือ    น. นิ้วต้นของมือ, (ปาก) นิ้วโป้, นิ้วโป้ง.
• หัวแม่เท้า    น. นิ้วต้นของเท้า.
• นิวแมน    จอห์น เฮนรี นิวแมน พอล นิวแมน พอล เีลียวนาร์ด นิวแมน
• หัวแล่น    ว. มีความคิดเร็วปลอดโปร่ง เช่น วันนี้รู้สึกหัวแล่นดี ทำงานไปได้เยอะ.
• ตัวแมลง    แมลง
• นิ้วหัวแม่มือ    โป้ง นิ้วโป้ง พระอังคุฐ หัวแม่มือ นิ้วแรกของสัตว์
• นิ้วหัวแม่เท้า    หัวแม่ตีน หัวแม่เท้า
• พอล นิวแมน    พอล เีลียวนาร์ด นิวแมน นิวแมน

• เอาตรงหัวแม่ตีนด้วยไหม