หางกิ่ว คือ

• น. (๑) ชื่อหนึ่งของปลาทะเลหลายชนิดหลายสกุลในวงศ์ Carangidae อยู่ในกลุ่มปลาหางแข็ง สีกุน หรือม่ง ลักษณะสำคัญคือ ลำตัวเพรียว แบนข้างเล็กน้อย หน้าครีบก้นมีหนามแข็ง ๒ อันพับได้ คอดหางแคบมาก เกล็ดบนเส้นข้างตัวที่คอดหางใหญ่เป็นเหลี่ยมแข็ง อยู่รวมกันเป็นฝูง เช่น ชนิด Caranx (Selar) mate ส่วนชนิดที่ใหญ่และยาวกว่าชนิดแรกมากคือ Caranx sexfasciatus สำหรับชนิดหลังนี้ สีขน ก็เรียก.
  (๒) ดู ม้า ๓.

• หา     ๑ ก. มุ่งพบ, พบ, เช่น ไปหาหมอ เพื่อนมาหา; เยี่ยม, เยี่ยมเยียน, เช่น เพิ่งทราบว่าครูกำลังป่วย ต้องไปหาท่านเสียหน่อย; ฟ้อง, กล่าวโทษ, เช่น
• หาง     น. ส่วนที่ยื่นออกจากส่วนท้ายแห่งลำตัวสัตว์, ขนสัตว์จำพวกนก เช่น กา ไก่ ที่ยื่นยาวออกทางก้น; ส่วนท้ายหรือปลาย เช่น หางเชือก หางแถว;
• งก     ๑ ก. แสดงอาการอยากได้หรือไม่อยากเสียจนเกินควร. ว. มีอาการสั่นอย่างคนแก่หรืออย่างกลัวหรืออย่างหนาวมาก. ๒ น.
• กิ่ว     ว. คอดมาก, เล็กตอนกลาง, เช่น คอกิ่ว ท้องกิ่ว หางกิ่ว; ( ถิ่น-พายัพ ) คอด.
• หางกวัก    -กฺวัก น. หางที่มีปลายงอลง (ใช้แก่แมว) ถือว่าเป็นมงคล.
• หางกังหัน    น. เรียกเครื่องหมายรูปสระดังนี้ ั ว่า หางกังหัน ใช้แทนเสียงสระอะในกรณีที่มีตัวสะกด เช่น ก ะ ด = กัด, ไม้หันอากาศ หรือ ไม้ผัด ก็เรียก.
• ว่านหางช้าง    ดู หางช้าง ๑.
• หางกราย    น. ชื่อต้นไม้ชนิดหนึ่งใช้ทำยา. (พจน. ๒๔๙๓)
• หางกะลวย    น. ขนหางไก่ตัวผู้ที่ยื่นยาวกว่าเพื่อน.
• อย่างกล้าหาญ    เป็นพระเอก เป็นวีรบุรุษ ดʼเลิศ มีคุณธรรมสูง มีตระกูลสูง อย่างประเสริฐ อย่างสง่างาม อย่างลูกผู้ชาย อย่างห้าวหาญ อย่างเด็ดเดี่ยว อย่างท้าทาย อย่างอาจหาญ ไม่เกรงกลัว
• งูหางดังรัว    งูกะปะ
• ปัญหากําลังก่อตัว    กําลังมีปัญหา
• วางกลับหัวกลับหาง    วางสลับหัวท้าย
• วางกลับหัวหลับหาง    ทำให้ปราชัย มีผลกระทบมาก วางกลับกัน
• กินอย่างกระหาย    กินอย่างตะกละ