หิ้งผนัง คือ

• ขอบหรือแนวที่ยื่นโผล่จากกำแพง
  ชั้นหินใต้ดิน
  หิ้ง
  แนวหินที่โผล่ขึ้นเกือบถึงระดับน้ำทะเล

• หิ้ง     น. ที่วางของซึ่งแขวนหรือติดไว้ข้างฝา เช่น หิ้งพระหิ้งหนังสือ.
• ิ้     พลิ้ว
• ผนัง     ผะหฺนัง น. ฝาที่ก่ออิฐถือปูน, ฝาทึบที่โบกปูน, โดยปริยายหมายถึงสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ผนังถ้ำ.
• นัง     นาง
• ตกแต่งผนังด้วยกระดาษบุผนัง    ปิดผนังด้วยกระดาษบุผนัง
• สิ่งผนวก    มุมเสริม180องศาหรือครึ่งวงกลม ส่วนเสริม
• ช่องที่เปิดออกด้านนอกของผนัง    หน้าต่าง
• ผนังผลชั้นใน    เม็ด
• เครื่องผนึก    ผู้ประทับตรา ผู้ปิดผนึก สิ่งที่ใช้ผนึก เจ้าหน้าที่ตรวจสอบขนาดและน้ําหนักไปรษณียภัณฑ์ ตรา ตราประทับ สัญลักษณ์ เครื่องหมาย พระราชลัญจกร
• กั้นผนัง    กั้นรั้ว ล้อมรั้ว ปิดล้อม กั้นด้วยผนัง
• ผนังแบ่ง    ผนังกั้น ผนังประจันที่เป็นผนังเยื่อระหว่าง 2 โพรง
• ผนึกกําลัง    รวมกําลัง ระดมกําลัง
• ฝาผนัง    n. ฝาอันก่อด้วยอิฐหรือปูน ชื่อพ้อง: ผนัง, ฝา ตัวอย่างการใช้: ฝาผนังโบสถ์ได้รับการออกแบบไว้อย่างสวยงาม clf.: ด้าน
• แผนผัง    น. แบบที่เขียนย่อหรือขยายจากของต่าง ๆ เช่นตึก เรือน.
• แผ่นผนัง    แผ่นกำบัง