หูหาเรื่อง คือ

• (สำ) น. หูที่รับฟังแล้วตีความไปอีกอย่างหนึ่งซึ่งมีลักษณะไปในทางที่ไม่ดี.

• หู     น. ส่วนหนึ่งของร่างกายคนและสัตว์ ทำหน้าที่สำหรับฟังเสียง; ส่วนแห่งสิ่งของที่ทำไว้หิ้ว แขวน ร้อย หรือรูดเข้าออก เช่น หูกระทะ หูมุ้ง หูกางเกง หูถุง;
• หา     ๑ ก. มุ่งพบ, พบ, เช่น ไปหาหมอ เพื่อนมาหา; เยี่ยม, เยี่ยมเยียน, เช่น เพิ่งทราบว่าครูกำลังป่วย ต้องไปหาท่านเสียหน่อย; ฟ้อง, กล่าวโทษ, เช่น
• หาเรื่อง     ก. ทำให้เกิดเหตุ เช่น อยู่ดี ๆ ก็ไปหาเรื่อง, เอาความไม่ดีมาให้ เช่น เด็กคนนี้หาเรื่องให้ปวดหัวอยู่เรื่อย; หาสาเหตุเพื่อทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น
• เรื่อ     ว. อ่อน ๆ (มักใช้แก่สีแดงหรือสีเหลือง).
• เรื่อง     น. ภาวะหรือเนื้อหาของสิ่งซึ่งเนื่องกับข้อเท็จจริงหรือเหตุการณ์อย่างใดอย่างหนึ่งโดยเฉพาะ เช่น เรื่องประวัติศาสตร์ เรื่องการเมือง เรื่องเศรษฐกิจ;
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• แส่หาเรื่อง    v. เข้าไปยุ่งจนทำให้เกิดเรื่องขึ้น ชื่อพ้อง: แกว่งเท้าหาเสี้ยน, หาเรื่อง ตัวอย่างการใช้: ทางที่ดีผมว่าคุณอย่าเข้าไปแส่หาเรื่องเลย
• คอยหาเรื่อง    จ้องจับผิด
• ชอบหาเรื่อง    ขี้ทะเลาะ ชอบทะเลาะวิวาท
• หาเรื่องบ่น    คอยจับผิด
• ห้องศึกษาเล่าเรียน    ห้องค้นคว้า ห้องเขียนหนังสือ
• คนเมาหาเรื่อง    คนเมาอาละวาด
• ซึ่งชอบหาเรื่อง    ซึ่งชอบทะเลาะวิวาทกัน ซึ่งโต้เถียงกัน
• วัยรุ่นที่ชอบหาเรื่อง    ไก่ตัวผู้ที่มีอายุไม่ถึงปี
• เรียกร้องค่าเสียหาย    เรียกค่าเสียหาย