ห่วงหรือบ่วง คือ

• แร้ว

• ห่วง     น. เครื่องคล้อง เช่น ห่วงประตู, ของที่เป็นวง. ก. ผูกพัน, กังวลถึง, มีใจพะวงอยู่.
• วง     น. รูปที่มีเส้นที่โค้งเข้ามาบรรจบกัน ล้อมรอบเป็นขอบเขตสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น วงกลม วงรี, โดยปริยายหมายถึงลักษณะที่รวมกันเป็นหมู่เป็นกลุ่ม เช่น
• หรือ     สัน. คำบอกความให้เลือกเอาอย่างใดอย่างหนึ่ง เช่น จะเอาเงินหรือทอง; คำประกอบกับประโยคคำถาม เช่น ไปหรือ.
• อบ     ก. ปรุงกลิ่นด้วยควันหรือรมด้วยกลิ่นในที่ที่ควันหรือกลิ่นกระจายออกไปไม่ได้; ทำให้ร้อนหรือสุกด้วยไอน้ำหรือไอไฟในที่ที่ความร้อนออกไม่ได้;
• บ่     บอ, บ่อ ว. ไม่, มักใช้ในหนังสือเก่าหรือกวีนิพนธ์ หรือบางท้องถิ่น, ในที่ใช้ บ เมื่อใช้ว่า บ่ ก็มีความเช่นเดียวกัน.
• บ่วง     น. เชือกที่ทำเป็นวงสำหรับคล้อง รูดเข้าออกได้, โดยปริยายหมายถึงสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น บ่วงมาร.
• หึงหวง    v. หวงแหนทางชู้สาว ชื่อพ้อง: หึง ตัวอย่างการใช้: ที่เธอน้อยใจเพราะสามีไม่เคยหึงหวงเธอเลย
• ขี้หึงหวง    ขี้หึง หึงหวง
• พวงหรีด    น. ดอกไม้ที่จัดแต่งขึ้นตามโครงรูปต่าง ๆ เช่น วงกลม วงรี สำหรับใช้เคารพศพ, หรีด ก็เรียก.
• ห่วงหน้าห่วงหลัง    ก. พะว้าพะวัง.
• ห้วง    น. ช่วง, ระยะ, ตอน.
• ตั้งพวงหรีด    วางพวงมาลา ประดับพวงหรีด
• ประกอบด้วยหรือมีรูปเป็นห่วงหรือวงแหวน    เกี่ยวกับกำไลมือ
• ห่วงหน้าพะวงหลัง    ก. พะว้าพะวัง.
• ห่วงหาอาทร    ห่วงใย