องคมรรษ คือ
องคะมัด
น. โรคขัดในข้อ. (ส. องฺคมรฺษ).
- อง น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
- องค องคะ- น. ส่วนของร่างกาย, อวัยวะ, ตัว (ราชาศัพท์ใช้สำหรับพระมหากษัตริย์ พระบรมราชินี และพระบรมวงศ์ชั้นสูงที่ทรงได้รับพระราชทานฉัตร ๗ ชั้น ใช้ว่า
- คม ๑ ก. ก้ม, คำนับ, ไหว้, ราชาศัพท์ใช้ว่า ทรงคมในความหมายว่า ทรงไหว้. (กร่อนมาจาก บังคม). ( ข. ). ๒ น. ส่วนบางมากจนสามารถบาดได้ เช่น คมมีด
- มร มะระ-, มอน- น. ความตาย. ( ป. ).
- มรรษ มัด, มัดสะ น. ความเพียร, ความอดทน. ก. อดทน. ( ส. มรฺษ).
- มรรษะ มัด, มัดสะ น. ความเพียร, ความอดทน. ก. อดทน. (ส. มรฺษ).
- องค์การทางเศรษฐกิจสังคม ระบบสังคมวัฒนธรรม ระบบเศรษฐกิจสังคม
- พรรษาคม น. การเริ่มฤดูฝน. (ส.).
- สังคมเศรษฐกิจ n. สังคมที่มีการจัดระเบียบทรัพยากรธรรมชาติ ความสัมฤทธิ์ทางวัฒนธรรม และแรงงานของตน เพื่อธำรงรักษาและส่งเสริมสวัสดิภาพทางวัตถุของมนุษย์ ตัวอย่างการใช้: ข้าพเจ้ามีความรู้สึกว่า ข้าพเจ้าอยู่
- มีดสองคมรูปคดปลายแหลม กริช
- คนที่สังคมรังเกียจ คนชั้นต่ํา คนนอกคอก
- ที่สังคมไม่ยอมรับ ซึ่งถูกขับออกจากสังคม ที่สังคมไม่คบหาสมาคม
- ดาบสองคม (สำ) ว. มีทั้งคุณและโทษ, อาจดีอาจเสียก็ได้.
- มีดสองคม น. มีดขนาดเล็ก ลักษณะคล้ายมีดพก แต่มีคมทั้ง ๒ ด้าน.
- องคมนตรี องคะ- น. ผู้มีตำแหน่งที่ปรึกษาของพระมหากษัตริย์.
มือถือ