อธิบดีผู้พิพากษา คือ

• n.
  หัวหน้าผู้พิพากษา
  ตัวอย่างการใช้: เขาดำรงตำแหน่งอธิบดีผู้พิพากษา

• อธิ     คำนำหน้าคำที่มาจากบาลีและสันสกฤต แปลว่า ยิ่ง, ใหญ่, เช่น อธิปัญญา = ปัญญายิ่ง. ( ป. , ส. = ยิ่ง, ใหญ่, ทับ).
• อธิบดี     อะทิบอดี, อะทิบบอดี น. ผู้เป็นใหญ่, ผู้ปกครอง, หัวหน้า, เช่น อธิบดีสงฆ์ อธิบดีผู้พิพากษา; ตำแหน่งหัวหน้ากรมในราชการ. ว. มีความเจริญสวัสดิมงคล
• ธิบดี     หัวหน้า
• บด     ๑ ก. ทำให้เปลือกแตก เช่น บดข้าวเปลือก, ทำให้แหลก เช่น บดข้าวสุก, ทำให้เป็นผง เช่น บดยานัตถุ์, ทำให้เรียบและแน่น เช่น บดถนน. ๒ น.
• บดี     บอดี ( แบบ ) น. นาย, เจ้าของ, เจ้า, ผู้ครอง, ผู้บังคับบัญชา; ผัว. ( ป. , ส. ปติ), ในสันสกฤตมีเกณฑ์ว่าศัพท์นี้เมื่ออยู่เฉพาะหมายความว่า นาย
• ดี     ๑ น. อวัยวะภายในของคนและสัตว์ที่บรรจุน้ำข้นสีเขียว มีรสขม ซึ่งออกจากตับ สำหรับช่วยย่อยอาหาร, เรียกน้ำข้นสีเขียว มีรสขม ออกจากตับ
• ผู้     น. คำใช้แทนบุคคล เช่น นายกรัฐมนตรีเป็นผู้รับสนองพระบรมราชโองการ หรือใช้แทนคำว่า คน เช่น ผู้นั้น ผู้นี้ ทุกผู้ทุกนาม หรือใช้แทนสิ่งที่ถือเสมือนคน
• ผู้พิพากษา     ( กฎ ) น. ข้าราชการตุลาการผู้มีอำนาจและหน้าที่ในการพิจารณาพิพากษาอรรถคดี.
• พิพากษา     ( กฎ ) ก. ตัดสินคดีโดยศาล, เรียกตุลาการผู้ทำหน้าที่ตัดสินดังกล่าวว่า ผู้พิพากษา, เรียกคำตัดสินนั้นว่า คำพิพากษา. ( ส. วิวกฺษา ว่า ความสำคัญ).
• พา     ก. นำไปหรือนำมา.
• พาก     น. ชื่อโรคระบาดชนิดหนึ่งที่เกิดแก่สัตว์มีวัวควายเป็นต้น.
• กษ     กระทรวงเกษตรและสหกรณ์
• ผู้พิพากษาิ    ตุลาการ
• ผู้พิพากษาสมทบ    (กฎ) น. บุคคลซึ่งได้รับแต่งตั้งตามกฎหมายจัดตั้งศาลชำนัญพิเศษ ให้เป็นองค์คณะร่วมกับผู้พิพากษาซึ่งเป็นข้าราชการตุลาการ มีอำนาจและหน้าที่ในการพิจารณาพิพากษาคดี เช่น ผู้พิพากษาสมทบในศาลเยาวชนและครอบครัว
• กลุ่มผู้พิพากษา    กลุ่มพนักงานปกครอง ตำแหน่งหรืออำนาจหน้าที่ของพนักงานปกครองหรือผู้พิพากษา

• อธิบดีผู้พิพากษาอายุน้อยที่สุด
• โล่ห์เกียรติบัตรผู้พิพากษาสมทบ ที่มีผลงานดีเด่น จากอธิบดีผู้พิพากษา ศาลแรงงานภาค ๔