อยู่ลําพัง คือ

• ดํารงชีวิตตามลําพัง

• อย     อะยะ-, อะยัด น. เหล็ก. ( ป. อย; ส. อยสฺ).
• อยู     มีอำนาจทำให้สนับสนุนการเจริญเติบโตของพืช เกี่ยวกับการทำงานของร่างกายที่ไร้ความสำนึกหรือโดยไม่ได้ตั้งใจ
• อยู่     หฺยู่ ก. พัก, อาศัย, เช่น เขาอยู่บ้านหลังนี้; ยังมีชีวิต เช่น เขายังอยู่; คงที่ เช่น เงินที่ให้มายังอยู่ครบ, ไม่ไปจากที่ เช่น วันนี้เขาอยู่บ้าน;
• ยู     ( ถิ่น-พายัพ ) น. ไม้ยุงปัดทำด้วยต้นขัดมอน เรียกว่า ไม้ยู.
• ยู่     ก. บู้, ย่น, เยิน, เช่น ฟันต้นไม้เสียมีดยู่ คมมีดยู่.
• ลํา     ก้าน คันศร คาน ด้าม สิ่งที่เป็นลํา แถบ ริ้ว เส้น ลําแสง ลําแสงไฟ แสงสว่างซึ่งส่องเป็นลํา
• ลําพัง     ข้างเดียว คนเดียว ผู้เดียว ฝ่ายเดียว เดียว เดี่ยว โดด โดดเดี่ยว ว้าเหว่ สันโดษ อ้างว้าง เดียวดาย เปล่าเปลี่ยว หัวเดียวกระเทียมลีบ ไม่มีพวก เงียบเหงา
• พัง     ๑ ก. ทลาย เช่น บ้านพัง ตึกพัง, ทำให้ทลาย เช่น พังบ้าน พังประตู. ๒ น. ช้างตัวเมีย เรียกว่า ช้างพัง.
• การอยู่ลําพัง    การอยู่โดดเดี่ยว
• แต่ลําพัง    ตามลําพัง ลําพัง เพียงลําพัง โดยลําพัง
• อยากอยู่ตามลําพัง    เลือกอยู่ตามลําพัง
• การอยู่ตามลําพัง    การถอนตัว ความสันโดษ การปลดเกษียณ การอยู่อย่างเงียบๆ การใช้ชีวิตสันโดษ
• น่าพอใจอย่างยิ่ง    ดีมาก พอใจที่สุด
• ปล่อยไว้ตามลําพัง    ทิ้งไว้ให้อยู่คนเดียว อยู่ห่างๆ อยู่ห่างจาก
• เลือกอยู่ตามลําพัง    อยากอยู่ตามลําพัง

• ใช่ เราไม่ได้อยู่ลําพัง