อสังหาริมะ คือ

• อะสังหาริมะ-, อะสังหาริมมะ-
  ว. ซึ่งนำเอาไปไม่ได้, เคลื่อนที่ไม่ได้. (ป.).

• อสังหาริม     อะสังหาริมะ-, อะสังหาริมมะ- ว. ซึ่งนำเอาไปไม่ได้, เคลื่อนที่ไม่ได้. ( ป. ).
• สัง     ( ถิ่น-อีสาน ) น. ต้นมะสัง. ( ดู มะสัง ).
• สังหาร     -หาน ก. ฆ่า, ผลาญชีวิต. ( ส. ).
• สังหาริมะ     -หาริมะ-, -หาริมมะ- น. ทรัพย์ที่นำไปได้ เช่น แหวน สร้อย โต๊ะ เก้าอี้, คู่กับ อสังหาริมทรัพย์; ( กฎ ) ทรัพย์สินอื่นนอกจากอสังหาริมทรัพย์
• หา     ๑ ก. มุ่งพบ, พบ, เช่น ไปหาหมอ เพื่อนมาหา; เยี่ยม, เยี่ยมเยียน, เช่น เพิ่งทราบว่าครูกำลังป่วย ต้องไปหาท่านเสียหน่อย; ฟ้อง, กล่าวโทษ, เช่น
• หาร     ๑ หาน ก. แบ่งส่วนเท่า ๆ กัน (ใช้แก่วิธีเลข). น. เรียกเครื่องหมายรูปดังนี้ ÷ ว่า เครื่องหมายหาร. ๒ หาน น. สิ่งที่เอาไปได้; การนำไป,
• หาริ     ว. งดงาม, น่าดู, น่ารัก. ( ป. , ส. ).
• ริ     ก. เริ่มคิดหรือทำแปลกจากปรกติ (มักใช้ในทางไม่ดี) เช่น ริสูบบุหรี่ ริเที่ยวกลางคืน, ริอ่าน ก็ว่า.
• ริม     น. ชาย, ขอบ, เช่น ริมคลอง ริมผ้า ริมโต๊ะ. บ. ใกล้, ชิด, เช่น นั่งริมหน้าต่าง. ว. ด้านนอก เช่น น้องนอนกลาง พี่นอนริม; ( ปาก ) เกือบ, จวน, เช่น
• มะ     ๑ คำนำหน้าต้นไม้หรือผลไม้บางอย่าง กร่อนมาจากคำ “หมาก” โบราณแปลว่า ลูกไม้, ผลไม้. ๒ น. นาย (ใช้นำหน้าชื่อคน). ( ต. ).
• มือสังหาร    มือปืน นักฆ่า การันต์ สิ่งสังหาร
• อสังหาริม-    อะสังหาริมะ-, อะสังหาริมมะ- ว. ซึ่งนำเอาไปไม่ได้, เคลื่อนที่ไม่ได้. (ป.).
• อสังหาริมทรัพย    ที่ดินโรงเรือน หลักทรัพย์
• อสังหาริมทรัพย์    น. ทรัพย์ที่นำไปไม่ได้ คือ ทรัพย์ที่ติดกับที่ เช่น ที่ดิน; (กฎ) ที่ดินและทรัพย์อันติดอยู่กับที่ดินมีลักษณะเป็นการถาวรหรือประกอบเป็นอันเดียวกับที่ดินนั้น และหมายความรวมถึงทรัพยสิทธิอันเกี่ยวกับที่ดิน
• ภาระติดพันในอสังหาริมทรัพย์    n. ข้อผูกพันที่ผู้รับประโยชน์มีสิทธิได้รับการชำระหนี้เป็นคราวๆ จากอสังหาริมทรัพย์ที่ตกอยู่ในภาระติดพัน หรือได้ใช้และถือเอาซึ่งประโยชน์แห่งทรัพย์สินตามที่ระบุไว้