ออกหัด คือ

• ก. เป็นโรคหัด.

• ออ     ๑ ก. รวมกันเป็นกลุ่ม, คั่งกันอยู่, เช่น คนอออยู่หน้าประตู. ๒ ( โบ ) น. คำนำหน้าชื่อผู้ชายที่ตนพูดด้วยหรือพูดถึง เช่น ออมั่น ออคง.
• ออก     ๑ ( โบ ) น. คำนำหน้าบรรดาศักดิ์ เช่น ออกพระ ออกหลวง ออกขุน; ( ถิ่น ) เรียกพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดว่า พ่อออก แม่ออก; เรียกเมืองที่สวามิภักดิ์ว่า
• อก     ๑ น. ส่วนของร่างกายด้านหน้าอยู่ระหว่างคอกับท้อง; ใจ เช่น อกกรม อกเขาอกเรา; เรียกไม้ที่เป็นแกนกลางของตัวว่าวว่า อกว่าว;
• กห     กระทรวงกลาโหม
• หัด     ๑ น. โรคติดต่อที่เกิดจากเชื้อไวรัส มีอาการไข้สูงและปวดศีรษะ ออกผื่นแดงตามตัว. ( อ. measles, morbilli, rubeola). ๒ ก. ฝึก, ฝึกฝน,
• ออกห่าง    v. ไม่ร่วมมือร่วมใจเหมือนเดิม ชื่อพ้อง: เลี่ยง, ปลีกตัว ตัวอย่างการใช้: แม้ว่าเพื่อนๆ จะมั่วสุมกันอยู่ตามแหล่งต่างๆ แต่เขาก็รู้ดีว่าควรปลีกตัวออกห่าง
• ออกลูกหมู    ตกลูก ออกลูก
• ออกหน่อ    ผลิ ผลิหน่อ เจริญโดยฉับพลัน เริ่มเจริญ งอก แตกหน่อ เกิดเป็นหน่อ
• ออกหน้า    1) v. แสดงให้ปรากฏ, แสดงออก 2) v. เดินนำหน้า, ทำก่อนคนอื่น ชื่อพ้อง: นำหน้า
• ออกหาก    ก. อาการที่ทำห่างเหินไม่ร่วมมือร่วมใจเหมือนเดิม ในคำว่า ตีตัวออกหาก เอาใจออกหาก.
• ตอกหมุด    ตรึง ติดหมุด
• บีบออกหรือคั้นออก    บิดออก
• ออกหน้าออกตา    ก. แสดงให้ปรากฏอย่างเปิดเผย.
• ขจัดออกหมด    ทําความสะอาดจนหมด ล้างออกหมด ทําความสะอาด
• ตีตนออกห่าง    v. ปลีกตัวออกไปโดยไม่อยากคบหาด้วย ชื่อพ้อง: ตีตัวออกห่าง, ตีจาก, เอาใจออกห่าง ตัวอย่างการใช้: เด็กนักเรียนควรตีตนออกห่างจากเพื่อนที่ชักชวนไปเสพยาเสพติด

• ที่จริงลิซ ชไนเดอร์เป็นคนที่สี่ แต่เธอดันออกหัดซะได้
• แม้ว่าพี่จะรู้สึกดีขึ้นแล้ว แต่พี่ออกหัด ?