อังกวด คือ

• น. จ้องหน่อง. (ช.).

• อัง     ก. นำไปใกล้ ๆ ไฟเพื่อให้ร้อนหรือบรรเทาความหนาวเป็นต้น, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เอามืออังหน้าผากดูว่าร้อนหรือไม่.
• งก     ๑ ก. แสดงอาการอยากได้หรือไม่อยากเสียจนเกินควร. ว. มีอาการสั่นอย่างคนแก่หรืออย่างกลัวหรืออย่างหนาวมาก. ๒ น.
• กวด     ก. ทำให้แน่น ให้ตึง หรือให้เขม็งยิ่งขึ้น เช่น กวดเชือก กวดตะปู, เร่งรัดให้ดียิ่งขึ้นหรือเพื่อให้ทัน เช่น กวดวิชา วิ่งกวด. น.
• จังกวด    ๑ น. จะกวด. (พจน. ๒๔๙๓). (ข. ตฺรกวต). ๒ (กลอน) ว. บ้า เช่น เฒ่าจังกวดกามกวน. (ม. คำหลวง ชูชก). (ข. ฉฺกวต).
• วิ่งกวด    วิ่งตาม วิ่งไล่ ติดตาม กวด ตาม ไล่กวด ไล่ตาม
• เร่งกวดวิชา    รีบท่องหนังสือ
• กวดขัน    ว. เอาจริงเอาจัง, เร่งรัดให้ยิ่งขึ้น.
• กวดวิชา    v. เรียนเพิ่มเติมจากที่เรียนมาแล้ว ชื่อพ้อง: ติว ตัวอย่างการใช้: เด็กๆ ไม่จำเป็นต้องเรียนกวดวิชาหรอกให้เวลาเขาได้พักผ่อนบ้างจะดีกว่า
• จะกวด    น. ตะกวด.
• ตะกวด    น. ชื่อสัตว์เลื้อยคลานชนิด Varanus bengalensis ในวงศ์ Varanidae ตัวสีน้ำตาลเหลือง ปากแหลม ลิ้นยาวแยกเป็น ๒ แฉก หางยาวใช้ฟาดเพื่อต่อสู้ป้องกันตัว อาศัยตามป่าโปร่งมากกว่าป่าทึบ หากินตามพื้นดิน ขึ้นต้น
• บันกวด    (โบ) ก. รัด, ผูก, เช่น กรรณบันกวดพู่แก้ว. (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์).
• ไล่กวด    ก. วิ่งให้เร็วขึ้นเพื่อให้ทัน เช่น ตำรวจไล่กวดผู้ร้าย.
• อุณหภูมิร่างกายที่สูงกว่าปกติ    ความตื่นเต้นอย่างมาก โรคที่มีอาการไข้ ไข้
• แกว่งกวัด    แกฺว่งกฺวัด ก. จับด้ามวัตถุให้ปลายตั้งขึ้นแล้วปัดไปมา เช่น แกว่งกวัดอาวุธ, ไม่อยู่ที่ เช่น จิตแกว่งกวัด, กวัดแกว่ง ก็ว่า.
• กระกวด    (โบ; กลอน) ว. สูงชัน, กรวด, กรกวด ก็ว่า เช่น อยู่จอมด้วยกรกวด กิ่งก้านรวดรยงงามอยู่น้นน. (ม. คำหลวง มัทรี).