อัญเดียรถีย์ คือ

• -ดิดถี, -เดียระถี
  น. พวกที่มีความเชื่อถืออย่างอื่น, พวกนอกพระพุทธศาสนา. (ป. อญฺติตฺถิย; ส. อนฺย + ตีรฺถฺย).

• อัญ     อันยะ- ว. อื่น, ต่างไป, แปลกไป. ( ป. อญฺ; ส. อนฺย).
• เด     ว. มาก ๆ, มักใช้ประกอบกับคำ เหลือ ว่า เหลือเด คือ เหลือมาก ๆ.
• เดียร     เดียน, เดียระ ( แบบ ) น. ฝั่ง. ( ป. , ส. ตีร).
• เดียรถีย์     -ระถี น. นักบวชภายนอกพระพุทธศาสนาในอินเดียสมัยพุทธกาล. ( ส. ตีรฺถิย; ป. ติตฺถิย).
• ดี     ๑ น. อวัยวะภายในของคนและสัตว์ที่บรรจุน้ำข้นสีเขียว มีรสขม ซึ่งออกจากตับ สำหรับช่วยย่อยอาหาร, เรียกน้ำข้นสีเขียว มีรสขม ออกจากตับ
• รถ     รด, ระถะ- น. ยานที่มีล้อสำหรับเคลื่อนไป เช่น รถม้า รถยนต์ รถไฟ; ( กฎ ) ยานพาหนะทุกชนิดที่ใช้ในการขนส่งทางบกซึ่งเดินด้วยกำลังเครื่องยนต์
• ถี     ( แบบ ) น. หญิง. ( ป. ).
• เดียรถ์    เดียน (แบบ) น. ท่าน้ำ. (ส. ตีรฺถ; ป. ติตฺถ).
• อินเดีย    น. ชื่อประเทศและชนชาติหนึ่งในเอเชียใต้ อยู่ทางทิศตะวันตกของประเทศพม่า.
• มัญเชียร    น. กำไลเท้า. (ส. มญฺชีร).
• เดียร์    จอห์น เดียร์
• ขวัญเสีย    v. กลัวจนไม่ได้สติ , , ชื่อพ้อง: เสียขวัญ, ขวัญหาย, ขวัญบิน, ใจหาย+G118 ตัวอย่างการใช้: ทหารขวัญเสียเมื่อหัวหน้าได้รับบาดเจ็บ
• สูญเสีย    ก. สูญไปทั้งหมดหรือเพียงบางส่วน เช่น สูญเสียชีวิต สูญเสียทรัพย์สมบัติ สูญเสียอวัยวะ.
• อัญเชิญ    ก. เชิญด้วยความเคารพนับถือ เช่น อัญเชิญพระพุทธรูปไปประดิษฐานในพระอุโบสถ. (ข. อญฺเชิญ).
• รูปีอินเดีย    รูปี