อาจริยวัตร คือ

• น. กิจที่ควรประพฤติต่ออาจารย์. (ป. อาจริยวตฺต).

• อา     ๑ น. น้องของพ่อ, ( โบ ) เขียนเป็น อาว์ ก็มี. (อีสาน อา ว่า น้องสาวของพ่อ, อาว ว่า น้องชายของพ่อ). ๒ ( กลอน ) ว.
• อาจ     ว. กล้า ในคำว่า อาจหาญ; สามารถ เช่น เรื่องยาก ๆ อย่างนี้เขาทำได้ ผมไม่อาจทำได้อย่างเขา; เป็นคำช่วยกริยาบอกความคาดคะเน เช่น
• อาจริย     -จะริยะ- ( แบบ ) น. อาจารย์. ( ป. , ส. อาจารฺย).
• จร     ๑ จอน, จอระ-, จะระ- ว. ไม่ใช่ประจำ เช่น คนจร รถจร, แทรกแปลกเข้ามา เช่น โรคจร ลมจร. ก. ไป, เที่ยวไป; ประพฤติ. ( ป. , ส. ),
• จริย     จะริยะ- น. ความประพฤติ, กิริยาที่ควรประพฤติ, ใช้ในคำสมาส เช่น จริยศึกษา. ( ป. ).
• จริยวัตร     น. หน้าที่ที่พึงประพฤติปฏิบัติ; ความประพฤติ ท่วงทีวาจา และกิริยามารยาท.
• ริ     ก. เริ่มคิดหรือทำแปลกจากปรกติ (มักใช้ในทางไม่ดี) เช่น ริสูบบุหรี่ ริเที่ยวกลางคืน, ริอ่าน ก็ว่า.
• วัต     น. วตะ, พรต, ข้อปฏิบัติ; ความประพฤติ. ( ป. วตฺต; ส. วฺฤตฺต).
• วัตร     วัด, วัดตฺระ- น. กิจพึงกระทำ เช่น ทำวัตรเช้า ทำวัตรเย็น, หน้าที่ เช่น ข้อวัตรปฏิบัติ, ธรรมเนียม เช่น ศีลาจารวัตร; ความประพฤติ เช่น
• ตร     หล่อ
• อาจริยวาท    น. ลัทธิที่ถือตามคติที่อาจารย์ได้สั่งสอนสืบ ๆ กันมา, มหายาน หรือ อุตรนิกาย ก็ว่า.
• อาจริย-    -จะริยะ- (แบบ) น. อาจารย์. (ป., ส. อาจารฺย).
• เอาจริง    ๑ ว. ตั้งใจทำอย่างจริงจัง, ถือเอาเป็นแน่นอน. ๒ ว. เอาแน่, ไม่ล้อเล่น.
• เอาจริงเอาจัง    ว. ตั้งใจทำอย่างจริงจัง, ถือเอาเป็นแน่นอน.
• ไม่เอาจริงเอาจัง    ซึ่งเป็นการหยอกเล่น ไม่จริงจัง เหลาะแหละ ความคะนอง ความตลกคะนอง เล่นๆ