อายุกษัย คือ

• -กะไส
  น. การสิ้นอายุ, ความตาย. (ส.; ป. อายุขย).

• อา     ๑ น. น้องของพ่อ, ( โบ ) เขียนเป็น อาว์ ก็มี. (อีสาน อา ว่า น้องสาวของพ่อ, อาว ว่า น้องชายของพ่อ). ๒ ( กลอน ) ว.
• อาย     ๑ ก. รู้สึกกระดาก, รู้สึกขายหน้า. ๒ น. กลิ่น, มักใช้เข้าคู่กับคำ กลิ่น เป็น กลิ่นอาย.
• อายุ     น. เวลาที่ดำรงชีวิตอยู่, เวลาชั่วชีวิต, ช่วงเวลานับตั้งแต่เกิดหรือมีมาจนถึงเวลาที่กล่าวถึง, ระยะเวลาที่กำหนดไว้ เช่น อายุใบอนุญาต
• ยุ     ก. กล่าวชักชวน ส่งเสริม หนุน หรือเป็นใจให้ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง (มักใช้ในทางที่ไม่สมควร) เช่น ยุให้เขาทะเลาะกัน ยุให้โกรธ ยุให้กำเริบ.
• ยุก     ชุด ปริมาณวัตถุที่ทำแต่ละครั้ง
• กษ     กระทรวงเกษตรและสหกรณ์
• กษัย     กะไส, กะไสยะ- น. การสิ้นไป, การหมดไป, การเสื่อมไป, การน้อยไป; ชื่อโรคตามตำราแพทย์แผนโบราณว่า ทำให้ร่างกายทรุดโทรม
• ยืดอายุ    ต่ออายุ สืบชะตา
• อายุขัย    น. การสิ้นอายุ, ความตาย; อัตรากำหนดอายุจนสิ้นอายุ. (ป.; ส. อายุกฺษย).
• เอาฤกษ์เอาชัย    ว. ที่มุ่งให้เกิดความสุขความเจริญหรือได้ชัยชนะฝ่ายตรงข้าม เช่น โห่เอาฤกษ์เอาชัย.
• อายุยังน้อย    อ่อนวัย ยังไม่สมบูรณ์ ยังไม่โตเต็มที่ เยาว์วัย
• ผู้เกษียณอายุ    คนเกษียณอายุ
• เกษียณอายุ    กะเสียน- ก. ครบกำหนดอายุรับราชการ, สิ้นกำหนดเวลารับราชการหรือการทำงาน, พูดสั้น ๆ ว่า เกษียณ ก็มี.
• กษัตริย์อาทรีอุส    อาทรีอุส
• กษัตริย์อาร์เธอร์    พระเจ้าอาร์เธอร์