อำนรรฆ คือ

• -นัก
  (กลอน) ว. หาค่ามิได้, เกินที่จะประเมินราคาได้. (แผลงมาจาก อนรรฆ).

• อำ     ก. ปิดบัง, ปกปิด; ( ปาก ) พูดหลอกเพื่อให้ตกใจหรือขบขันเป็นต้น, พูดดักคอ.
• นร     นอระ- น. คน, ชาย, เพศหญิงใช้ว่า นรี หรือ นารี, นิยมใช้เป็นคำหน้าสมาส เช่น นรเทพ นรสิงห์. ( ป. , ส. ).
• อนรรฆ    อะนัก ว. หาค่ามิได้, เกินที่จะประมาณราคาได้. (ส. อนรฺฆ).
• ชำนรร    ก. เหยียบ. (ข.).
• จำนรรจ์    -นัน, -นันจา (กลอน) ก. เจรจา, พูด, กล่าว.
• อำนาจสวรรค์    สวรรค์ แดนสุขาวดี
• จำนรรจา    -นัน, -นันจา (กลอน) ก. เจรจา, พูด, กล่าว.
• อำนด    -หฺนด (กลอน) ก. กลั้น, งดเว้น, ไม่ได้, ไม่ได้สมหวัง; ไม่มีอะไรจะกิน. (แผลงมาจาก อด).
• อำนนต์    (กลอน) ว. อนันต์, ไม่มีที่สุด, มากล้น. (แผลงมาจาก อนนต์).
• อำนวย    ก. ให้. (แผลงมาจาก อวย).
• อำนาจ    น. สิทธิ เช่น มอบอำนาจ; อิทธิพลที่จะบังคับให้ผู้อื่นต้องยอมทำตาม ไม่ว่าจะด้วยความสมัครใจหรือไม่ หรือความที่สามารถบันดาลให้เป็นไปตามความประสงค์ เช่น อำนาจบังคับของกฎหมาย อำนาจบังคับบัญชา; ความสามารถห
• อำนาถ    -หฺนาด ว. น่าสงสาร, น่าสังเวช, น่าสลดใจ. (แผลงมาจาก อนาถ).
• อำนิฐ    -นิด ว. น่าปรารถนา, เป็นที่พอใจ, ต้องใจ, น่ารัก. (แผลงมาจาก อิฏฐ).
• อำนิษฐ์    -นิด ว. น่าปรารถนา, เป็นที่พอใจ, ต้องใจ, น่ารัก. (แผลงมาจาก อิฏฐ).
• มหรรฆ    มะหักคะ- ว. มีค่ามาก, มักใช้เป็นส่วนหน้าของสมาส เช่น มหรรฆภัณฑ์ คือ สิ่งของที่มีค่ามาก. (ส. มหารฺฆ; ป. มหคฺฆ).