อ้างความชำนาญ คือ

• ดำเนินอาชีพ
  ถือเป็นอาชีพ
  ปฏิญาณตัว
  อ้างตัว
  เป็นศาสตราจารย์

• อ้า     ๑ ก. เปิด, แยกออก, แบะออก, เช่น ปากอ้า; ทำให้เปิด, ทำให้แยกออก, ทำให้แบะออก, เช่น อ้าปาก. ๒ ว. คำออกเสียงขึ้นต้นประโยคในคำประพันธ์
• อ้าง     ก. ระบุ, บ่งถึง, เช่น อ้างพยาน; กล่าวถึง, ชี้เป็นหลัก, เช่น อ้างบาลี; ถือเอา เช่น อ้างสิทธิ.
• ความ     คฺวาม น. เรื่อง เช่น เนื้อความ เกิดความ; อาการ เช่น ความทุกข์ ความสุข; คดีที่ฟ้องร้องกันในโรงศาล; คำนำหน้ากริยาหรือวิเศษณ์เพื่อแสดงสภาพ เช่น
• ความชำนาญ     ความรู้ ความสามารถ
• วา     ๑ น. มาตราวัดตามวิธีประเพณี เท่ากับ ๔ ศอก มีอัตราเท่ากับ ๒ เมตร, อักษรย่อว่า ว. ก. กิริยาที่กางแขนเหยียดตรงออกทั้ง ๒ ข้าง. ๒ น.
• วาม     วามะ- ว. ซ้าย, ข้างซ้าย. ( ป. , ส. ). ๑ ว. เป็นแสงเรือง ๆ อย่างแสงหิ่งห้อย เช่น น้ำเคี้ยวยูงว่าเงี้ยว ยูงตาม ทรายเหลือบหางยูงงาม ว่าหญ้า
• ชำ     ๑ น. ชื่อร้านหรือเรือขายของแห้งต่าง ๆ ที่เป็นอาหารเป็นต้น เรียกว่า ร้านชำ หรือ เรือชำ. ๒ ก. เอากิ่งไม้ที่ตัดหรือตอนมาปักไว้ที่ที่ดินแฉะ ๆ
• ชำนาญ     ก. เชี่ยวชาญ, จัดเจน.
• นา     ๑ น. พื้นที่ราบทำเป็นคันกั้นน้ำเป็นแปลง ๆ สำหรับปลูกข้าวเป็นต้น, พื้นที่มีลักษณะคล้ายนาสำหรับทำประโยชน์อื่น ๆ เรียกตามสิ่งที่ทำ เช่น นาเกลือ
• ผู้ไร้ความชำนาญ    นักกีฬาสมัครเล่น ผู้อุทิศตัวในศิลปะหรือกิจกรรมหนึ่ง ผู้ไร้ประสบการณ์
• ไร้ความชำนาญ    ไม่มีเล่ห์ ไร้มารยา ไร้ศิลปะ
• ความชำนาญในการขับขี่เรือ    ความชำนาญในการว่ายหรือดำน้ำ ยานพาหนะที่แล่นบนหรือในน้ำ
• การขาดความชำนาญ    การไม่มีประสบการณ์ ความอ่อนหัด
• ขาดความชำนาญ    อ่อนหัด ไม่มีประสบการณ์
• ความชำนาญพิเศษ    ความสามารถพิเศษ ความแคล่วคล่องพิเศษ ฝี มือที่ยอดเยี่ยม