อ้าปากหวอ คือ

• อ้าปากค้าง

• อ้า     ๑ ก. เปิด, แยกออก, แบะออก, เช่น ปากอ้า; ทำให้เปิด, ทำให้แยกออก, ทำให้แบะออก, เช่น อ้าปาก. ๒ ว. คำออกเสียงขึ้นต้นประโยคในคำประพันธ์
• ปา     ก. ซัดไปด้วยอาการยกแขนขึ้นสูงแล้วเอี้ยวตัว; ( ปาก ) คำใช้แทนกิริยาได้หลายอย่างแล้วแต่คำประกอบที่ทำให้รู้ว่าเกินกว่าที่คาดคิด, มักใช้ว่า ปาขึ้นไป
• ปาก     น. ส่วนหนึ่งของร่างกายคนและสัตว์ อยู่ที่บริเวณใบหน้า มีลักษณะเป็นช่องสำหรับกินอาหารและใช้สำหรับเปล่งเสียงได้ด้วย; โดยปริยายหมายถึงส่วนต่าง ๆ
• กห     กระทรวงกลาโหม
• หวอ     หฺวอ ว. เปิดเป็นช่องเป็นโพรง เช่น นั่งอ้าปากหวอ; ให้สัญญาณเสียงดังเช่นนั้น.
• วอ     น. ยานที่มีลักษณะเป็นรูปเรือนหลังคาทรงจั่ว สำหรับเจ้านายหรือข้าราชการฝ่ายในนั่ง มีคานรับอยู่ข้างใต้คู่หนึ่ง ใช้คนหาม,
• อ้าปากหอบ    อ้าปากหายใจเพื่อให้ได้อากาศ
• อ้าปากหาว    ความกว้างของปากที่เปิด หาว
• อ้าปากหายใจ    พูดหอบ
• ที่ปากหวาน    ที่พูดจาดี ที่พูดเอาใจเก่ง
• ปากหวาน    ว. พูดจาไพเราะ (มักใช้ในทางที่ล่อใจหรือไม่จริงใจ); อาการที่รู้สึกหวานในปากเมื่อเวลาเป็นไข้.
• อ้าปากหายใจหอบ    พูดกระหืดกระหอบ
• อ้าปากหายใจเพื่อให้ได้อากาศ    อ้าปากหอบ
• ค่าปากเรือ    (โบ) น. ค่าธรรมเนียมที่เก็บจากเรือบรรทุกสินค้าเข้ามาโดยวัดขนาดกว้างตอนกลางเรือเป็นกำหนด.
• อ้าปากกว้าง    หาว หาวนอน หาวปาก เปิดกว้าง

• อ้าปากหวอแบบนั้น เดี๋ยวแมลงก็บินเข้าปากซะหรอก