ฮั่นจื้อ คือ

• อักษรจีน

• ฮั่น     น. เรียกชนชาติโบราณกลุ่มใหญ่ที่มีภูมิลำเนาอยู่ในตอนกลางของทวีปเอเชีย. ( อ. Hun; ส. หูณ).
• อู้ฮู    int. คำที่เปล่งออกมาแสดงความตื่นเต้น ตัวอย่างการใช้: อู้ฮู! ทำไมตัวมันถึงใหญ่ขนาดนี้
• ฮือ    ๑ ก. กรูกันเข้ามาหรือออกไป, แตกตื่นชั่วขณะ. ว. อาการที่ไฟไหม้ลุกลามอย่างรวดเร็ว ในความว่า ไฟลุกฮือ. ๒ ว. เสียงอย่างเสียงครางของเด็กเมื่อร้องไห้นาน ๆ หรือเสียงครางเมื่อมีอาการไข้หรือหนาวเย็น.
• ฮื่อ    ว. เสียงอย่างหมาคำราม; (ปาก) เสียงแสดงคำรับของผู้ที่มีอำนาจหรือผู้เสมอกัน.
• ฮื้อ    อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความรำคาญหรือไม่พอใจ.
• ฮ่อ    น. จีนพวกหนึ่งที่มีถิ่นฐานเดิมอยู่ทางตอนใต้ของประเทศจีน มีมณฑลยูนนานเป็นต้น, จีนฮ่อ ก็เรียก; ลายเส้นที่เขียนเป็นไพรคิ้ว ไพรปาก บนหน้าโขน ประกอบด้วยเส้นสีแดง ดินแดง และสีทอง เรียกว่า ลายฮ่อ หรือ เส้น
• ฮ้อ    (ปาก) ว. ดี. (จ.).
• หลีฮื้อ    ดู ไน ๒. (จ.).
• ฮือ ๆ    ว. เสียงอย่างเสียงครางของเด็กเมื่อร้องไห้นาน ๆ หรือเสียงครางเมื่อมีอาการไข้หรือหนาวเย็น.
• ฮ่อยจ๊อ    น. ชื่ออาหารแบบจีนชนิดหนึ่ง ใช้เนื้อปู มันหมูแข็งต้มสุก ผสมกับแป้งมันและเครื่องปรุงรส บดหรือโขลกจนเหนียวแล้วห่อด้วยฟองเต้าหู้เป็นท่อน กลม ๆ ยาว ๆ มัดเป็นเปลาะ ๆ นึ่งแล้วทอดให้สุก กินกับน้ำจิ้ม. (จ.)
• จอนจ่อ    ว. อาการนั่งชันเข่าค้อมหลังลง.
• (ฮ.)    มาจากภาษาฮินดี
• ฮ.    เฮลิคอปเตอร์
• ฮี    อักษรฮี
• ฮี้    1) int. คำเปล่งเสียงแสดงความไม่พอใจ 2) n. เสียงม้าร้อง