เกงเขง คือ
- (ถิ่น-พายัพ) น. ต้นกระเจี๊ยบเปรี้ยว. (ดู กระเจี๊ยบเปรี้ยว ที่ กระเจี๊ยบ).
- เก ว. ไม่ตรงตามแนว, ไม่เป็นระเบียบ, (ใช้แก่ของที่เป็นซี่เป็นลำ) เช่น ฟันเก ขาเก; ไม่ยอมปฏิบัติตามระเบียบ; เกะกะ, เกเร; ( ปาก )
- กง ๑ น. เรียกคำหรือพยางค์ที่มีตัว ง สะกด ว่า แม่กง หรือ มาตรากง. ๒ น. วง, ส่วนรอบของล้อเกวียนหรือล้อรถม้าเป็นต้น,
- เข ๑ ว. เหล่น้อย (ใช้แก่ตา). ๒ ดู แกแล .
- ขง ( โบ ) น. กรุง, บางทีเขียนเป็น โขง. (“กรุง” เป็น “ขุง” และเป็น “ขง” อย่าง ทุ่ง-ท่ง, มุ่ง-ม่ง).
- กงเกวียน น. ล้อเกวียน.
- กางเกง น. เครื่องนุ่งมี ๒ ขา.
- เกงเคง (ถิ่น-พายัพ) น. ต้นกระเจี๊ยบเปรี้ยว. (ดู กระเจี๊ยบเปรี้ยว ที่ กระเจี๊ยบ).
- กางเกงขายาวแค่เข่า กางเกง กางเกงขี่ม้า
- กางเกงยีน ยีนส์ กางเกงยีนส์ jeans ผ้ายีน เสื้อผ้าอาภรณ์ยีน
- กางเกงยีนส์ ยีนส์ กางเกงยีน
- กางเกงยืด ท่อน้ำยาวและอ่อน เครื่องถุงเท้า
- กางเกงลิง n. กางเกงชั้นในรัดแนบเนื้อ ไม่มีขา ชื่อพ้อง: กางเกงใน ตัวอย่างการใช้: เด็กคนนั้นลื่นล้มจนเห็นกางเกงลิง clf.: ตัว
- กางเกงใน กางเกงชั้นในสตรี กางเกงชั้นใน กางเกงลิง กกน. ชุดชั้นใน บรา บราเซีย ยกทรง เสื้อชั้นใน
- ขากางเกง ขา
- เป้ากางเกง n. ชิ้นผ้าที่ประกอบตรงกับรอยที่ตึงเพื่อให้หย่อนได้ ชื่อพ้อง: เป้า ตัวอย่างการใช้: สายตาของผมอดที่จะแลมองไปที่เป้ากางเกงตึงเปรี๊ยะนั่นไม่ได้
มือถือ