เกราะกําบัง คือ

• กําบัง
  ที่กําบัง
  ที่ซ่อน
  เขน
  โล่

• เก     ว. ไม่ตรงตามแนว, ไม่เป็นระเบียบ, (ใช้แก่ของที่เป็นซี่เป็นลำ) เช่น ฟันเก ขาเก; ไม่ยอมปฏิบัติตามระเบียบ; เกะกะ, เกเร; ( ปาก )
• เกราะ     ๑ เกฺราะ น. เครื่องสวมใส่หรือเครื่องหุ้มสำหรับป้องกันอาวุธหรืออันตราย เช่น เสื้อเกราะ รถเกราะ. ๒ เกฺราะ น. เครื่องสัญญาณทำด้วยไม้
• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• รา     ๑ น. ไม้ที่กระหนาบอยู่ใต้ท้องพรึงรับพื้นเรือนเพื่อไม่ให้พื้นอ่อน อยู่ระหว่างรอด; ไม้จีมเสาที่ปากหลุมซึ่งยังไม่ได้กลบดินเพื่อกันไม่ให้โอนเอน
• กํา     จับ กุม กลุ่ม กอง ฟ่อน มัด คว้า ฉวย ยึด หยุด ฉก ฉกฉวย ยั้ง รวบรัด เกาะกุม ผูกเงื่อน
• กําบัง     บัง ปกคลุม ปิด ซ่อน บดบัง กรอง ปกปิด ที่กําบัง ที่ซ่อน เกราะกําบัง กัน กั้ง
• บัง     ๑ ก. กัน กั้น หรือปิดไม่ให้เห็น ไม่ให้ผ่าน ไม่ให้โดน เช่น บังแดด บังฝน บังลม ยืนบัง. ๒ คำพยางค์หน้า เมื่ออยู่หน้าพยัญชนะ ก วรรค เช่น บังเกิด
• เสื้อเกราะกันกระสุน    เสื้อกันกระสุน
• ใส่เกราะ    สวมเกราะ สวมชุดเกราะ สวมเสื้อเกราะ
• เกรอะกรัง    เกฺรอะกฺรัง ว. หมักหมมแห้งติดอยู่.
• ยานเกราะ    น. พาหนะล้อหรือสายพานที่สร้างขึ้นด้วยวัสดุที่สามารถป้องกันตนเองจากอาวุธยิงเล็งตรงหรืออาวุธยิงเล็งจำลอง และป้องกันอันตรายจากวัตถุระเบิดหรือป้องกันอันตรายจากนิวเคลียร์ ชีวะ เคมี ในระดับหนึ่ง.
• รถหุ้มเกราะ    กำลังทหาร ขบวนการติดอาวุธสำหรับสงคราม ยานเกราะ อาวุธยุทโธปกรณ์
• สวมเกราะ    ใส่เกราะ สวมชุดเกราะ สวมเสื้อเกราะ
• หุ้มเกราะ    ป้องกันร่างกายด้วยเกราะ
• เสื้อเกราะ    น. เสื้อที่ใช้สวมใส่สำหรับป้องกันอาวุธหรืออันตราย.