เกี้ยวประทีป คือ
- น. ซุ้มไฟทำเป็นรูปอย่างเกี้ยว.
- เก ว. ไม่ตรงตามแนว, ไม่เป็นระเบียบ, (ใช้แก่ของที่เป็นซี่เป็นลำ) เช่น ฟันเก ขาเก; ไม่ยอมปฏิบัติตามระเบียบ; เกะกะ, เกเร; ( ปาก )
- เกี้ยว ๑ น. เครื่องประดับลักษณะเป็นวงคล้ายพวงมาลัย สำหรับสวมจุก, ราชาศัพท์ว่า พระเกี้ยว; เครื่องประดับที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เกี้ยวลอมพอก
- กี ดู กาบกี้ .
- กี้ น. เวลาที่ล่วงไปหยก ๆ, มักใช้ประกอบกับคำ เมื่อ เมื่อแต่ หรือ เมื่อตะ เป็น เมื่อกี้ เมื่อแต่กี้ เมื่อตะกี้ หรือ เมื่อกี๊ เมื่อแต่กี๊ เมื่อตะกี๊.
- ปร ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
- ประ ปฺระ ใช้เติมหน้าคำอื่นเพื่อให้คำหนักแน่นขึ้น เช่น ชิด เป็น ประชิด, ท้วง เป็น ประท้วง; คำที่แผลงมาจาก ผ เช่น ผทม เป็น ประทม แล้วแผลง ประ เป็น บรร
- ประทีป น. ไฟที่มีเปลวสว่าง (หมายเอาตะเกียง ไฟเทียน เป็นต้น), ตะเกียง, โคม. ( ส. ปฺรทีป; ป. ปทีป).
- ระ ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
- ที ๑ น. ครั้ง, คราว, หน, เช่น ทีละน้อย ทีละคน; ใช้เป็นลักษณนามบอกจำนวนครั้ง เช่น เฆี่ยน ๓ ที นาฬิกาตี ๕ ที. ๒ น. ท่าทาง, ชั้นเชิง, โอกาส, เช่น
- ทีป ทีบ, ทีปะ ( แบบ ) น. เกาะ; แสงไฟ. ( ป. , ส. ).
- เกี่ยวกับอัตชีวประวัติ เกี่ยวกับประสบการณ์หรือชีวประวัติของตัวเอง
- ชั่วประเดี๋ยว adv. ช่วงเวลาสั้นๆ , ชื่อพ้อง: ชั่วครู่, ชั่วคราว, ชั่วขณะ, ครู่เดียว
- เกี่ยวกับชาวประมง เกี่ยวกับการตกปลา
- ประเดี๋ยวประด๋าว ว. ชั่วครู่ชั่วยาม.
- ชั่วประเดี๋ยวประด๋าว adv. มีระยะเวลาเพียงครู่เดียวไม่นาน , ตัวอย่างการใช้: ความรู้สึกสำนึกผิดชอบชั่วดีแวบเข้ามาในความคิดชั่วประเดี๋ยวประด๋าวแล้วก็จางหายไป
มือถือ