เก้าอี้สนาม คือ
"เก้าอี้สนาม" การใช้"เก้าอี้สนาม" อังกฤษ"เก้าอี้สนาม" จีน
- เก้าอี้สวน
เก้าอี้นั่งเล่น
- เก ว. ไม่ตรงตามแนว, ไม่เป็นระเบียบ, (ใช้แก่ของที่เป็นซี่เป็นลำ) เช่น ฟันเก ขาเก; ไม่ยอมปฏิบัติตามระเบียบ; เกะกะ, เกเร; ( ปาก )
- เก้า น. จำนวนแปดบวกหนึ่ง; ชื่อเดือนจันทรคติ เรียกว่า เดือน ๙ ตกในราวเดือนสิงหาคม.
- เก้าอี้ น. ที่สำหรับนั่ง มีขาและพนักพิง มักยกย้ายไปมาได้ มีหลายชนิด, ถ้ามีรูปยาวใช้นอน เรียกว่า เก้าอี้นอน, ถ้าใช้โยกได้ เรียกว่า เก้าอี้โยก, ลักษณนามว่า
- อี ๑ น. คำประกอบคำอื่นบอกให้รู้ว่าเป็นเพศหญิงหรือสัตว์ตัวเมีย เช่น อีสาว อีเหมียว, คำประกอบหน้าชื่อผู้หญิงที่มีฐานะต่ำกว่า,
- สน ๑ น. ชื่อไม้ต้นหลายชนิดหลายสกุลในหลายวงศ์ เช่น สนสองใบ หรือ เกี๊ยะเปลือกหนา ( Pinus merkusii Jungh. de Vriese), สนสามใบ หรือ เกี๊ยะเปลือกบาง (
- สนาม สะหฺนาม น. ลาน, ที่ว่าง, ที่โล่ง, ที่เล่น, เช่น เขานั่งอยู่ริมสนาม เด็ก ๆ วิ่งเล่นในสนาม, ที่สำหรับเล่นหรือแข่งขันกีฬาต่าง ๆ เช่น สนามฟุตบอล
- นา ๑ น. พื้นที่ราบทำเป็นคันกั้นน้ำเป็นแปลง ๆ สำหรับปลูกข้าวเป็นต้น, พื้นที่มีลักษณะคล้ายนาสำหรับทำประโยชน์อื่น ๆ เรียกตามสิ่งที่ทำ เช่น นาเกลือ
- นาม นามมะ- น. ชื่อ, ราชาศัพท์ใช้ว่า พระนาม; คำชนิดหนึ่งในไวยากรณ์ สำหรับเรียกคน สัตว์ และสิ่งของต่าง ๆ; สิ่งที่ไม่ใช่รูป คือ จิตใจ, คู่กับ รูป. ( ป.
- ศาสนาอิสลาม 1) n. ชื่อพ้อง: อิสลาม 2) n. ศาสนาที่สำคัญศาสนาหนึ่งของโลก มีศาสดาชื่อมุฮัมมัด นับถือพระเจ้าองค์เดียวคือพระอัลเลาะห์ มีคัมภีร์อัลกุรอานเป็นหลัก ไม่มีนักบวช , ชื่อพ้อง: ศาสนามุสลิม, มุสล
- สงครามศาสนาอิสลาม สงครามจิฮัด สงครามศักดิ์สิทธิ์
- ครูสอนศาสนาอิสลาม มุลลาห์
- ผู้ก่อตั้งศาสนาอิสลาม พระมูฮัมเหม็ด
- ผู้ชี้ขาดทางศาสนาอิสลาม มุฟตี
- ผู้นับถือศาสนาอิสลาม ชาวมุสลิม มุสลิม ชาวอิสลาม
- ผู้นําศาสนาอิสลาม ชีค หัวหน้าเผ่าอิสลาม หัวหน้าเผ่าอาหรับ
ประโยค
- นั่งบนเก้าอี้สนามหญ้าขึ้นสนิม ที่ลานหน้าบ้าน
- ผมเพิ่งจะซื้อโต๊ะ เก้าอี้สนามพวกนั้นมา
- สตูลกลางแจ้ง เก้าอี้สนาม เก้าอี้ตกปลา
- เธอยกเก้าอี้สนามหญ้า ไปไว้บนหลังคา
- แค่เราสองคนนั่งบนเก้าอี้สนามหญ้า
- มาเถอะ ไปนั่งเก้าอี้สนามหญ้ากัน
- พลาสติกเชลล์เก้าอี้สนามกีฬา
- เก้าอี้สนามบินสแตนเลสสตีล
- เจ้า เก้าอี้สนามเป็นคนทำ
- มันเป็นเก้าอี้สนามหญ้า
- ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: 1 2