เขยอะขยะ คือ

• ขะเหฺยอะขะหฺยะ
  ว. เหนอะหนะ, ติดรุงรัง.

• เข     ๑ ว. เหล่น้อย (ใช้แก่ตา). ๒ ดู แกแล .
• เขย     น. ชายที่มาแต่งงานกับญาติผู้หญิง, ผัวของญาติ, เช่น ถ้าเป็นผัวของลูกสาว เรียก ลูกเขย ถ้าเป็นผัวของป้า เรียก ลุงเขย.
• ขย     ขะยะ- ( แบบ ) น. ความสิ้นไป, ความเสื่อมไป, โดยมากใช้ในสมาส เช่น ขยธรรม อาสวักขยญาณ, ถ้าใช้โดด ๆ หรือเป็นคำท้ายสมาส เป็น ขัย เช่น อายุขัย. ( ป.
• ยอ     ๑ น. ชื่อไม้ต้นชนิด Morinda citrifolia L. ในวงศ์ Rubiaceae แก่นและรากใช้ย้อมผ้า ผลและใบกินได้. ๒ ก. กล่าวคำเพื่อเชิดชู เช่น ยอพระเกียรติ
• ขยะ     ขะหฺยะ น. หยากเยื่อ, มูลฝอย, ใช้ว่า กระหยะ ก็มี.
• ยะ     ๑ คำประกอบข้างหน้าคำที่ตั้งต้นด้วย ย ในบทกลอน มีความแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น เช่น ยะยอง ยะยั่ง ยะยัด ยะย้อย ยะย้าย. ๒ ว.
• เขยียวขยอน    ขะเหฺยียวขะหฺยอน ว. สนั่น, หวั่นไหว, เกรียวกราว. (ข. เขฺญียวขฺญาร ว่า เจื้อยแจ้ว).
• ขนขยะ    ทําความสะอาด กวาดขยะ เอาสิ่งสกปรกออก กวาด กินเนื้อตายเป็นอาหาร ขับควันออก ขับแก๊สเผาไหม้ออก
• ขยะพิษ    กากสารพิษ ขยะสารพิษ
• ถังขยะ    n. ภาชนะสำหรับใส่ขยะ , ตัวอย่างการใช้: หนูที่มาหาของกินตามถังขยะวิ่งกันพล่าน clf.: ใบ, ลูก
• ทิ้งขยะ    ทุ่มเท
• สัขยะ    สักขะยะ (แบบ) น. มิตรภาพ, ความสนิทสนมกัน, ความรักใคร่กัน. (ส.).
• เป็นขยะ    ไร้ค่า
• เลขยะ    เลขะยะ น. การเขียน. (ส.).
• ขยับเขยื้อน    -ขะเยื่อน ก. เคลื่อนที่, เลื่อนที่, ย้ายที่, (มักใช้ในความปฏิเสธ).