เงื่อยหงอย คือ

• เฉื่อยชา
  เซื่องซึม

• อย     อะยะ-, อะยัด น. เหล็ก. ( ป. อย; ส. อยสฺ).
• หง     ว. มีสีแดงเจือสีขาวทำให้สีแดงนั้นอ่อนลง เช่น หงเสน คือ สีแดงเสนผสมสีขาว, หงชาด คือ สีแดงชาดผสมสีขาว หงดิน คือ สีแดงเลือดหมูผสมสีขาว.
• หงอ     ว. อาการที่กลัวจนตัวงอ, อาการที่กลัวลานหรือครั่นคร้ามไม่กล้าสู้, ในคำว่า กลัวหงอ, ใช้ว่า หงอก๋อ ก็มี.
• หงอย     หฺงอย ว. ซึมเซา, ไม่ชุ่มชื่น, ไม่กระปรี้กระเปร่า, ไม่ร่าเริง.
• งอ     ว. ลักษณะที่มีส่วนปลายหักโค้งเข้าหาตัวมันเองเช่นรูปอย่างขอ; เรียกหน้าซึ่งมีสีหน้าแสดงอาการโกรธ ไม่พอใจ หรือไม่ได้อย่างใจเป็นต้นว่า หน้างอ. ก.
• งอย     ๑ ก. อยู่หมิ่น, ตั้งอยู่หมิ่น, ห้อย. ๒ ก. คอย เช่น งอยท่า.
• เงื่องหงอย    ว. ซึมเซาไม่ชื่นบาน, เซื่อง ๆ, เฉื่อยชา.
• ความเงียบหงอย    ความซบเซา ความหงอยเหงา
• ความเงื่องหงอย    ความซบเซา
• หงอยก๋อย    ว. ซบเซา, จับเจ่า, เซื่องซึม, ง่วงเหงา.
• หงอยเหงา    หฺงอยเหฺงา ว. เปลี่ยวใจไม่กระปรี้กระเปร่า, เหงาหงอย ก็ว่า.
• เหงาหงอย    ว. เปลี่ยวใจไม่กระปรี้กระเปร่า, หงอยเหงา ก็ว่า.
• หงอยซึม    ตะลึงงัน บัดซบ โฉดเขลา
• หง่อย    ว. เชื่องช้า, ไม่ฉับไว, เงื่อง.
• ความหงอยเหงา    ความเงียบหงอย