เชือกรูด คือ

• สายรูด

• เชือก     น. สิ่งที่ทำด้วยด้ายหรือป่านปอเป็นต้น มักฟั่นหรือตีเกลียวสำหรับผูกหรือมัด; ลักษณนามเรียกช้างบ้าน เช่น ช้างเชือกหนึ่ง ช้าง ๒ เชือก.
• อก     ๑ น. ส่วนของร่างกายด้านหน้าอยู่ระหว่างคอกับท้อง; ใจ เช่น อกกรม อกเขาอกเรา; เรียกไม้ที่เป็นแกนกลางของตัวว่าวว่า อกว่าว;
• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กรู     ๑ กฺรู ว. อาการที่ไปพร้อม ๆ กันโดยเร็ว เช่น วิ่งกรูกันไป. ๒ กฺรู น. ข้าวชนิดที่ทำเพื่ออุทิศให้เปรตประเภทหนึ่งในพิธีสารท เรียกว่า
• กรูด     ๑ กฺรูด ( โบ ) น. มะกรูด เช่น งั่วนาวทรนาวเนกกรูดฉุรเฉกจรุงธาร. ( ม. คำหลวง จุลพน); ( ถิ่น-ปักษ์ใต้ ) มะกรูด. ๒ กฺรูด ว.
• รู     น. ช่อง เช่น รูเข็ม ผ้าขาดเป็นรู, ช่องที่ลึกเข้าไปในสิ่งต่าง ๆ เช่น รูหู รูจมูก รูปู รูงู.
• รูด     ก. กิริยาที่เอามือกำหรือจับสิ่งซึ่งมีลักษณะยาว ๆ ให้เลื่อนไปตามยาว เช่น รูดชะอม รูดใบมะยม รูดราวบันได เอาใบข่อยรูดปลาไหล.
• เชือกรัด    สายรัด
• เชือกร้อย    สายป่าน สายเชือก สายร้อย
• เชือกที่ใช้มัด    การผูกหรือมัดด้วยเชือก
• เชื่อมต่อกันได้ดี    คล้องจองกัน ประสานกันแน่น แข็แรง
• คอกระเช้า    น. เรียกเสื้อคอกลมคว้านกว้างลึกทั้งข้างหน้าและข้างหลัง มีจีบรูดตรงคอ ตัวหลวม ว่า เสื้อคอกระเช้า, ใช้เป็นเสื้อชั้นในแบบเก่าของผู้หญิง.
• เรือกรรเชียง    กรรเชียงเดี่ยว กรรเชียงเดี่ยวที่หางเรือ กรรเชียงเรือ เรือแข่งด้วยกรรเชียง vt.
• กระเชอก้นรั่ว    (สำ) ว. สุรุ่ยสุร่าย, ไม่รู้จักเก็บหอมรอมริบ, ขาดการประหยัด.
• นักเชิดหุ่นกระบอก    คนเชิดหุ่น นักเชิดหุ่น

• เชือกรูดปรับได้ในช่องหลักเพื่อเปิดปิดกระเป๋า
• ถุงไวน์แบบเชือกรูด