เต้าแคน คือ

• น. ไม้มีลักษณะกลมป่องตรงกลาง สำหรับเสียบลูกแคน มีรูสำหรับเป่า.

• เต     ( แบบ ) ว. สาม, ใช้เติมหน้าศัพท์สังขยาเป็นเศษจำนวนเต็ม เช่น เตรสมสุรทิน = วันที่ ๑๓, เตรสีดิถี = วัน ๑๓ ค่ำ, เตวีสติมสุรทิน = วันที่ ๒๓,
• เต้า     ๑ น. เครื่องบนของเรือนสำหรับสอดที่ช่องปลายเสารับเชิงกลอน, ถ้าอยู่ตามเสาที่ไม่ใช่มุม เรียก เต้าราย, ถ้าอยู่ที่เสามุมรับเชิงชายทั้ง ๒ ข้าง เรียก
• แค     น. ชื่อไม้ต้นชนิด Sesbania grandiflora Pers. ในวงศ์ Leguminosae ดอกมีทั้งสีขาวและสีแดง ยอดอ่อน ดอก และฝักกินได้ เปลือกใช้ทำยา,
• แคน     น. เครื่องดนตรีทางถิ่นอีสาน ทำด้วยไม้ซางผูกเรียงต่อกับเต้าแคน สำหรับเป่าเป็นเพลง.
• คน     ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
• เต้นท์ผ้าแคนวาส    เต็นท์ กระโจมผ้าใบ เต้นท์แคนวาส
• คนเตี้ยแคระ    คนแคระ คนตัวเล็กมาก
• เต้นท์แคนวาส    เต็นท์ กระโจมผ้าใบ เต้นท์ผ้าแคนวาส
• ภาษาแคนซัส    ภาษาแคนซา
• ภาษาแคนซา    ภาษาแคนซัส
• แคนทาแซนทิน    นีโอแซนทิน ลูทีน เซียแซนทิน แซนโทฟิลล์ แอนเทอราแซนทิน แอสตาแซนทิน ไวโอลาแซนทิน
• ดําแคง    ดังสนั่น ระบือไป เลื่องลือ
• ป่าแคระ    น. ป่าที่มีต้นไม้เตี้ย ๆ เป็นส่วนใหญ่ มักมีในบริเวณที่มีอากาศแห้งแล้ง.
• มาแคดัม    มาคาแดม
• ม้าแคระ    ม้าโพนี