เทพินทร์ คือ
- น. จอมแห่งเทวดา. (ส.; ป. เทวินฺท).
- เท ก. ตะแคงหรือเอียงภาชนะเพื่อให้สิ่งที่อยู่ในนั้นไหลลงไปหรือออกไป เช่น เทน้ำ เทขยะ, โดยปริยายหมายถึงกิริยาอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ฝนตกลงมามาก ๆ
- เทพ ๑ เทบ, เทบพะ- น. เทวดา. ( ป. , ส. เทว). ๒ น. ชื่อเพลงไทยจำพวกหนึ่ง มีชื่อขึ้นต้นด้วยคำว่า เทพ เช่น เทพชาตรี เทพทอง เทพนิมิต เทพบรรทม
- เทพิน ( กลอน ) น. นางกษัตริย์. ( ส. ).
- พิน พินโบว์ลิ่ง
- นท นด ( แบบ ) น. ผู้บันลือ, ผู้ร้อง, ผู้ลั่น; แม่น้ำ, ลำน้ำ, เช่น ชมพูนท (แปลว่า เกิดในแม่น้ำชมพูนที คือ ทองคำบริสุทธิ์). ( ป. , ส. ).
- ทร ทอระ- คำอุปสรรค แปลว่า ชั่ว, ยาก, ลำบาก, น้อย, ไม่มี, เช่น ทรชน ทรลักษณ์ ทรพล. ( ป. ทุ, ทุรฺ; ส. ทุสฺ).
- เทวินทร์ น. หัวหน้าเทวดา. (ส.; ป. เทวินฺท).
- เทพ- เทบ, เทบพะ- น. เทวดา. (ป., ส. เทว).
- เทพี ๑ น. เทวี, เรียกหญิงที่ทำหน้าที่โปรยพืชพรรณธัญญาหารในพิธีแรกนาว่า นางเทพี, หญิงที่ชนะประกวดความงาม เช่น เทพีสงกรานต์. ๒ น. ชื่อไม้เถาชนิด Caesalpinia crista L. ในวงศ์ Leguminosae ลำต้นมีหนาม ดอกสีเห
- เทพาดิเทพ น. เทวดาผู้ยิ่งกว่าเทวดาอื่น. (ป. เทวาติเทว).
- [[กรุงเทพ]] [[กรุงเทพมหานคร]] [[บางกอก]]
- กรุงเทพ กรุงเทพมหานคร บางกอก กรุงเทพฯ
- ขั้นเทพ ชั้นเซียน เทวดา
- นรเทพ นอระ- น. พระราชา. (ป., ส.).
- นฤเทพ น. พระราชา. (ส.).