เทวนะ คือ

• เทวะ-
  (แบบ) น. การเล่น, การเล่นสกา, การกรีฑา. (ป., ส.).

• เท     ก. ตะแคงหรือเอียงภาชนะเพื่อให้สิ่งที่อยู่ในนั้นไหลลงไปหรือออกไป เช่น เทน้ำ เทขยะ, โดยปริยายหมายถึงกิริยาอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ฝนตกลงมามาก ๆ
• เทว     ทะเว- ( แบบ ) ว. สอง, มักใช้ประกอบหน้าศัพท์อื่น. ( ป. เทฺว).
• ทวน     ๑ น. อาวุธชนิดหนึ่งคล้ายหอก แต่เรียวเล็กและเบากว่า ด้ามยาวมาก; ไม้ ๒ อันที่ตั้งขึ้นข้างหัวและท้ายเรือต่อ สำหรับติดกระดานต่อขึ้นไป;
• วน     วะนะ- น. ป่าไม้, ดง. ( ป. ; ส. วนสฺ ว่า ป่า; น้ำ). ๑ ก. เวียนไปโดยรอบ เช่น ขับรถวนรอบสนาม, ไปโดยรอบเข้าหาศูนย์กลางหรือออกจากศูนย์กลาง เช่น
• นะ     ๑ ว. คำประกอบท้ายคำอื่น บอกความเป็นเชิงอ้อนวอน บังคับตกลง หรือเน้นให้หนักแน่น เป็นต้น เช่น อยู่นะ ไปละนะ. ๒ น.
• ปริเทวนะ    ปะริเทวะ- น. ความคร่ำครวญ, ความรำพันด้วยเสียใจ, ความบ่นเพ้อ. (ป.).
• เทวนิยม    น. ลัทธิที่เชื่อว่ามีพระเจ้าผู้ทรงอำนาจยิ่งใหญ่พระองค์เดียว พระเจ้านั้นทรงมีอำนาจครอบครองโลกและสามารถดลบันดาลความเป็นไปในโลก. (อ. theism).
• เทวนารี    นางฟ้า นางสวรรค์ นางอัปสร เทพธิดา
• เทวนาครี    เทวะนาคะรี น. อักษรที่ใช้สำหรับเขียนภาษาสันสกฤต.
• เทว-    ๑ เทวะ- (แบบ) น. เทวดา, มักใช้ประกอบหน้าศัพท์อื่น. (ป., ส.). ๒ ทะเว- (แบบ) ว. สอง, มักใช้ประกอบหน้าศัพท์อื่น. (ป. เทฺว).
• เทวี    น. เทวดาผู้หญิง, นางพญา, นางกษัตริย์. (ป.).
• อักษรเทวนาครี    เทวนาครี
• ปริเทวะ    ปะริเทวะ- น. ความคร่ำครวญ, ความรำพันด้วยเสียใจ, ความบ่นเพ้อ. (ป.).
• วิเทวษ    -ทะเวด น. ความเป็นข้าศึก, ความเกลียด, ความปองร้าย. (ส. วิเทฺวษ; ป. วิทฺเทส).
• เทวดา    เทวะ- น. พวกชาวสวรรค์ที่มีตาทิพย์ หูทิพย์ และกินอาหารทิพย์. (ป., ส. เทวตา).