เนื้อหอยทาก คือ

• หอยทาก

• เนื้อ     ๑ น. ส่วนของร่างกายคนและสัตว์อยู่ถัดหนังเข้าไป; เนื้อวัวหรือเนื้อควายที่ใช้เป็นอาหาร เช่น แกงเนื้อ; สิ่งที่เป็นลักษณะประจำตัวของสิ่งต่าง ๆ เช่น
• อห     อะหะ น. วัน, วันหนึ่ง, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาสในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต เช่น สัปดาห์ มาจาก ส. สปฺต + อห = ๗ วัน.
• หอ     น. เรือนหรืออาคารซึ่งใช้เฉพาะกิจการอย่างใดอย่างหนึ่ง เช่น หอพระ หอนั่ง หอสมุด; เรือนซึ่งปลูกสำหรับให้คู่บ่าวสาวที่แต่งงานกันแล้วอยู่ เรียกว่า
• หอย     น. ชื่อสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังในไฟลัม Mollusca มีเปลือกหุ้มตัว แบ่งออกได้เป็น ๒ จำพวกตามลักษณะของเปลือก คือ จำพวกกาบเดี่ยว เช่น หอยขม (
• หอยทาก     ขนมปังยัดไส้รูปคล้ายหอยโข่ง คนที่กระทำอะไรช้า ๆ สัตว์ที่เคลื่อนตัวได้ช้า หอยทากหรือหอยโข่ง เนื้อหอยทาก
• อย     อะยะ-, อะยัด น. เหล็ก. ( ป. อย; ส. อยสฺ).
• ทา     ก. คำรวมหมายถึงกิริยาอาการที่เอาของเปียกหรือของเหลวเป็นต้น ฉาบ ลูบ ไล้ ป้าย หรือบ้าย เช่น ทาสี ทาแป้ง ทาปาก ทายา, ถ้าทาเกลือกหรือเคลือบแต่ผิว ๆ
• ทาก     ๑ น. ชื่อสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังพวกปลิง ในชั้น Hirudinea ลำตัวขนาดต่าง ๆ กัน ลักษณะเป็นปล้อง ยืดหดได้มาก อยู่ตามป่า มีสารฮิรูดิน (hirudin)
• หอยทากหรือหอยโข่ง    ขนมปังยัดไส้รูปคล้ายหอยโข่ง คนที่กระทำอะไรช้า ๆ สัตว์ที่เคลื่อนตัวได้ช้า หอยทาก
• หอยทากบก    หอยดินประเภทฝาเดียว หอยฝาเดียว
• หอยทากวิงเคิล    หอยทากเปอริวิงเคิล
• สารป้องกันกําจัดหอยทาก    สารป้องกันกําจัดทาก สารป้องกันกําจัดหอย
• หอยทากเปอริวิงเคิล    หอยทากวิงเคิล
• คอหอย    น. อวัยวะภายในลำคอ เป็นทางร่วมของระบบทางเดินอาหารและระบบทางเดินอากาศหายใจ เริ่มตั้งแต่หลังโพรงจมูก หลังช่องปากลงไปจนถึงหลังกล่องเสียง. (อ. pharynx).
• ส่วนบนของคอหอยที่ต่อกับจมูก    ช่องจมูก