เนื้อเปื่อย คือ

• น. เนื้อวัวที่ต้มจนเปื่อยใช้ประกอบอาหาร.

• เนื้อ     ๑ น. ส่วนของร่างกายคนและสัตว์อยู่ถัดหนังเข้าไป; เนื้อวัวหรือเนื้อควายที่ใช้เป็นอาหาร เช่น แกงเนื้อ; สิ่งที่เป็นลักษณะประจำตัวของสิ่งต่าง ๆ เช่น
• เปื่อย     ว. ที่ขาดง่าย เช่น ด้ายเปื่อย, ที่หลุดจากกันง่าย เช่น ผ้าเปื่อย, ยุ่ยง่าย เช่น เนื้อเปื่อย, ที่มีน้ำเหลืองเยิ้ม เช่น แผลเปื่อย.
• อย     อะยะ-, อะยัด น. เหล็ก. ( ป. อย; ส. อยสฺ).
• เนื้อเน่าเปื่อย    ซากขึ้นอืด เนื้อเหม็นเน่า
• เศษเนื้อเปื่อย    ผ้าที่ขาดรุ่งริ่ง ผ้าเช็ด เศษผ้า เศษผ้าหรือกระดาษที่ขาด เศษเนื้อ vt.
• เนื้อเป็ด    เป็ด
• เน่าเปื่อย    ผุพัง ผุผัง เน่า สาปสูญ แตกดับ สลาย ย่อยสลาย
• เป็นเนื้อเป็นตัว    ว. เป็นหลักเป็นฐาน, สามารถตั้งหลักฐานขึ้นมาได้.
• อย่างไม่เป็นเนื้อเดียวกัน    อย่างไม่ต่อเนื่อง อย่างไม่เชื่อมโยงกัน
• เป็นเนื้อเยื่อ    คล้ายเนื้อเยื่ออ่อน นิ่มและเปียก บีบหรืออัด หรือคั้นได้ง่าย สุกทั่วไปหมด เบียดเสียด เป็นเนื้อผลไม้ เป็นเยื่ออ่อน
• อย่างต่อเนื่อง    อย่างไม่ขาดสาย อย่างซ้ําๆ โดยไม่หยุด อย่างสม่ําเสมอ อย่างเรื่อยๆ อย่างไม่หยุดหย่อน ตลอดเวลา
• เนื้อเยื่อยึดต่อ    น. เนื้อเยื่อที่ยึดเหนี่ยวภายในระหว่างอวัยวะต่าง ๆ ของร่างกายและช่วยพยุงร่างกาย เช่น พังผืด ไขมัน เอ็น กระดูกอ่อน กระดูก. (อ. connective tissue).
• เปื่อยเน่า    1) v. , ชื่อพ้อง: ยุ่ย, ผุ, เปื่อยยุ่ย, ผุพัง, เละ ตัวอย่างการใช้: ร่างกายของเขาเปื่อยเน่าจนกลายเป็นอาหารของหนอน 2) v. ขาด หลุด ยุ่ยและมีกลิ่นเหม็น , , ตัวอย่างการใช้: ศพที่ตำรวจ
• เป็นเนื้อเป็นหนัง    ว. เป็นชิ้นเป็นอัน, เป็นกอบเป็นกำ.
• เมื่อยเนื้อเมื่อยตัว    ปวดเมื่อย เมื่อย

• แน่นอน ฉันได้กินซี่โครงเนื้อเปื่อยกับคุณ พิวซูด้วย
• เนื้อเปื่อยนุ่มและหอม น้ำแกงข้นกำลังดี เป็นมันเงาสีแดง
• เจ้ากำลังทำเนื้อเปื่อย ไม่ใช่น้ำต้มข้าว
• ผมบอกปู่แล้วว่าเธอไม่ได้แต่งกับเจ้าเนื้อเปื่อยฮัมเปอร์ดิงค์
• ใครอยากจะอยู่กับเนื้อเปื่อยๆ
• บะหมี่หยกเนื้อเปื่อยฮ่องกง
• เธอกลายเป็นเนื้อเปื่อยแน่
• ฉันชอบซี่โครงเนื้อเปื่อย